Η Νεράιδα της Μάνης

Εκδόσεις Σαΐτα.

Η Νεράιδα της Μάνης, Βασίλης Πουλημενάκος, Εκδόσεις Σαΐτα, Οκτώβριος 2013, ISBN: 978-618-5040-34-5 Κατεβάστε το δωρεάν από τη διεύθυνση: http://www.saitapublications.gr/2013/10/ebook.55.html

Η µαγική κολοκύθα

http://www.agrotikabook.gr/%CE%B7-%C2%B5%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CF%8D%CE%B8%CE%B1

Η µαγική κολοκύθα

Δευ, 2013-10-21 13:30

Η κολοκύθα – πρώην άµαξα της Σταχτοπούτας – γίνεται όλο και πιο δηµοφιλής, παρκάρει στον πάγκο της κουζίνας και µας προκαλεί να τη δοκιµάσουµε

Η Cucurbita moschata ή Cucurbita maxima, ή πιο απλά κολοκύθα, κυριαρχεί χάρη στο µέγεθός της στο φθινοπωρινό µποστάνι. Αλλοτε έχει το σχήµα ενός στρογγυλού µπουκαλιού µε µακρόστενο λαιµό, άλλοτε µοιάζει µε ένα γιγάντιο δάκρυ και άλλοτε πάλι είναι σαν στρογγυλό µπαλόνι πιεσµένο πάνω-κάτω. Ως προς το χρώµα, πότε εµφανίζεται ντυµένη µε έντονο πορτοκαλί ή ανοιχτό προς άσπρο και πότε φοράει πράσινα µε ρίγες. Η σάρκα της, γευστική, θρεπτική και πλούσια σε βιταµίνες, είναι κίτρινη, σχεδόν χρυσαφένια, και φθάνει ως το βαθύ πορτοκαλί. Εν αρχή... Οι τόσες παραλλαγές στο µέγεθος και στο χρώµα ανάγουν τη µελέτη του γενεαλογικού της δέντρου σε γρίφο. Πολλοί πιστεύουν ότι κατάγεται από το Μεξικό ή την Κεντρική Αµερική από όπου εξαπλώθηκε γρήγορα στις περιοχές των Ανδεων. Αποψη που ενισχύεται από υπολείµµατα της Curcubita moschata τα οποία εντοπίστηκαν σε σπηλιές του Βορειοανατολικού Μεξικού και χρονολογούνται γύρω στο 3500 π.Χ. Αλλοι, πάλι, θεωρούν ότι «γεννήθηκε» στην Αφρική κι άλλοι στη Δυτική Ασία. Ωστόσο, τα πράγµατα περιπλέκονται καθώς και στα αρχαία ελληνικά περιβόλια καλλιεργούσαν κάποιες ποικιλίες, όπως τη νεροκολοκύθα. Περί ορέξεως Οσο για τη θέση της στην κουζίνα; Οι Ινδιάνοι την προτιµούσαν ψητή, ολόκληρη ή σε φέτες, χωρίς βέβαια να περιφρονούν τους σπόρους. Τη θεωρούσαν πολύ θρεπτική και την πρόσφεραν ως δώρο στους πρώτους αποίκους οι οποίοι πρέπει να οµολογήσουµε ότι δεν την ερωτεύτηκαν κεραυνοβόλα. Διδάχθηκαν, όµως, πολλούς τρόπους χρήσης από τους ιθαγενείς και έτσι η κολοκύθα κατέκτησε περίοπτη θέση στη διατροφή τους. Στις κουζίνες της Νέας Αγγλίας του 17ου αιώνα, έκοβαν την κορυφή της κολοκύθας, άδειαζαν τους σπόρους, τη γέµιζαν µε γάλα, µπαχαρικά και  µέλι και την έψηναν στη χόβολη, µια παρασκευή που θεωρείται πρόγονος της σηµερινής κολοκυθόπιτας. Η «αµερικάνα» κολοκύθα, τον 16ο αιώνα, µαζί µε ένα πλήθος καινούργιων τροφών από τον Νέο Κόσµο, έφτασε στην Ευρώπη και εντάχθηκε πολύ γρήγορα στην καθηµερινή κουζίνα αντικαθιστώντας πολλές από τις ήδη γνωστές ποικιλίες κολοκυθιών. Η µάγισσα Μακριά όµως από τις κουζίνες, η κολοκύθα φαίνεται ότι διατηρούσε περίεργους δεσµούς µε την κοινότητα των µάγων. Οπως λένε θρύλοι και παραµύθια, οι µάγοι µεταµόρφωναν για ψύλλου πήδηµα πολλά άµοιρα όντα σε χρυσοκόκκινες κολοκύθες. Διόλου τυχαία, ο χυµός κολοκύθας είναι το αγαπηµένο ρόφηµα του Χάρι Πότερ και των συµµαθητών του. Στις µέρες µας τα παιδιά στην Αµερική, ακολουθώντας ένα παλιό ιρλανδέζικο έθιµο µε κελτικές ρίζες, γιορτάζουν το Halloween φτιάχνοντας τροµακτικά πρόσωπα-φανάρια από κολοκύθες. Οσο για µας, καλύτερα να µην ακολουθήσουµε τη νεραϊδονονά της Σταχτοπούτας, αλλά τις συνταγές. Ετσι θα µεταµορφώσουµε τις κολοκύθες σε νοστιµότατες πίτες, σούπες ή γλυκά.
*Ενα από τα πιο κλασικά πιάτα είναι η γλυκιά τάρτα µε κολοκύθα (pumpkin pie). Το γλύκισµα γνώρισε µεγάλες δόξες τον 16ο και τον 17ο αιώνα, κυρίως στην Αγγλία. Τον 18ο αιώνα ξέπεσε και οι Αγγλοι τη θεώρησαν ντεµοντέ. Επανήλθε, όµως, θριαµβευτικά στα τραπέζια της Αµερικής στις αρχές του 19ου αιώνα. Από τότε µέχρι σήµερα θεωρείται το παραδοσιακό επιδόρπιο του εορτασµού της Ηµέρας των Ευχαριστιών.

ΒΗΜΑ

Φυσικό Λευκαντικό για τα Ρούχα!!

http://www.back-to-nature.gr/2013/10/blog-post_546.html

Φυσικό Λευκαντικό για τα Ρούχα!!

Δευτέρα, Οκτωβρίου 21, 2013  

Βρίσκετε ότι τα λευκά σας είναι γαριασμένα, αλλά δεν θέλετε να χρησιμοποιήσετε χλώριο; Φτιάξτε το δικό σας λευκαντικό, χρησιμοποιώντας λεμονάκι και οξυζενέ. 

Αναμίξτε 10 φλυτζάνια νερό, με μισό φλυτζάνι χυμό λεμονιού και 1 φλυτζάνι οξυζενέ, το απλό του φαρμακείου, που καθαρίζουμε τις πληγές (3%). Δεν χρειάζεται ούτε φυσικός χυμός λεμονιού, αρκεί και ο έτοιμος χυμός σε μπουκαλάκι, που βρίσκουμε στο σούπερ-μάρκετ. Χρησιμοποιήστε 2 φλυτζάνια από το λευκαντικό σας, για ένα μέτριο φορτίο ρούχων στο πλυντήριο ή στο χέρι, με το ανάλογο νερό φυσικά. Αν μάλιστα τα αφήσετε να μουλιάσουν και λίγες ώρες, θα εκπλαγείτε από το αποτέλεσμα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το σπιτικό λευκαντικό σε συνδυασμό με τον ήλιο δίνει ακόμη πιο έντονη λευκότητα, σε αντίθεση με το χλώριο, που ο ήλιος το κιτρινίζει.

Καλή επιτυχία!

Λέων Τολστόι

JOHNNIE SOCIETY | Δωρεάν Μυθιστόρημα στο Διαδίκτυο...

Όταν η δισεγγονή του Λέοντος Τολστόι, δημοσιογράφος Fyokla Tolstaya, ανακοίνωσε ότι το Κρατικό Μουσείο «Λέων Τολστόι» έψαχνε για εθελοντές για να κάνουν διόρθωση σε σαράντα έξι χιλίαδες οκτακόσιες σελίδες κειμένων τού προπάππου της ήλπιζε πως θα επιστράτευε αρκετή βοήθεια ώστε μια πρώτη διόρθωση να έχει ολοκληρωθεί μέσα σε έξι μήνες.

Μέσα σε λίγες μόνο μέρες τρεις χιλιάδες και    Ρώσοι (και όχι μόνο) —πολιτικοί μηχανικοί, επαγγελματίες στο χώρο τής πληροφορικής, δάσκαλοι, συνταξιούχοι, ένας εκπαιδευόμενος πιλότος, μια εικοσιτετράχρονη σερβιτόρα, και, και— προσφέρθηκαν να βοηθήσουν. «Νιώσαμε αφάνταστη χαρά και έκπληξη», είπε η Tolstaya. «Είχαν τελειώσει τη διόρθωση μέσα σε δεκατέσσερις μέρες».

Έτσι, χάρη στη δουλειά όλων αυτών των εθελοντών, το σύνολο σχεδόν του κολοσσιαίου έργου του μεγάλου ρώσου συγγραφέα —μυθιστορήματα, ημερολόγια, γράμματα, θρησκευτικά φυλλάδια, φιλοσοφικά δοκίμια, ταξιδιωτικά χρονικά και παιδικές αναμνήσεις— θα είναι σύντομα προσβάσιμο στο Διαδίκτυο (η αγγλική μετάφραση τής ιστοσελίδας είναι προς το παρόν «υπό κατασκευή»), σε εύχρηστο φορμά που θα μπορεί ο καθένας να κατεβάζει δωρεάν.

http://dimartblog.com/2013/10/19/όλοι-για-τον-τολστόι/

σε ανάμνηση της Χρυσής Εποχής

Μυθικη Αναζητηση.

Κρόνια: Η γιορτή σε ανάμνηση της Χρυσής Εποχής του ανθρώπινου γένους.
"Κρόνια ονομαζόταν μια αρχαία ελληνική εορτή προς τιμήν του Κρόνου. Σύμφωνα με τον Δημοσθένη γινόταν τη νύκτα της Εαρινής Ισημερίας. Ανήμερα της γιορτής οι δούλοι είχαν αργία, μπορούσαν να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι με τους αφέντες τους και γενικότερα είχαν περισσότερη ελευθερία μες στην πόλη, σε ανάμνηση της Χρυσής Εποχής του ανθρώπινου γένους, όταν δεν υπήρχε δουλεία και βαριές εργασίες...http://mythiki-anazitisi.blogspot.gr/2013/10/blog-post_7106.html