Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Παρατηρήσεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Παρατηρήσεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 6 Αυγούστου 2017

Το σπίτι του Κανάρη του Πυρπολητή στην Κυψέλη!

Το σπίτι του Κανάρη του Πυρπολητή στην Κυψέλη!

«Στην οδό Κυψέλης ήταν πασίγνωστο το σπίτι του Κανάρη, το απλό και με την ιδιόρρυθμη αρχιτεκτονική του. Μια μαρμάρινη επιγραφή διαιώνιζε στην πρόσοψή του τη μνήμη του θανάτου του πυρπολητού στα 1877». Σ’ αυτό το…
«Στην οδό Κυψέλης ήταν πασίγνωστο το σπίτι του Κανάρη, το απλό και με την ιδιόρρυθμη αρχιτεκτονική του. Μια μαρμάρινη επιγραφή διαιώνιζε στην πρόσοψή του τη μνήμη του θανάτου του πυρπολητού στα 1877».
Σ’ αυτό το σπίτι έζησε ο Κανάρης από το 1853 μέχρι τον θάνατό του. Το σπίτι και το μεγάλο κτήμα που το περιέβαλλε κληρονόμησε η εγγονή του και δόθηκε ως προίκα στον σύζυγό της δικηγόρο Μπαλτή. Από την οικογένεια Μπαλτή δόθηκε ως προίκα στην ψυχοκόρη τους που παντρεύτηκε τον υδραυλικό Μαούτσο.
Ο Μαούτσος αποφάσισε να το πουλήσει. Αυτά περί το 1930. Το κράτος ενδιαφέρθηκε και προσφέρθηκε να αγοράσει το σπίτι και μια έκταση 900 πήχεων γύρω από αυτό. Το κτήμα ήταν πολύ μεγαλύτερο. Άρχισαν οι διαπραγματεύσεις με την επιτροπή απαλλοτριώσεων. Ο Μαούτσος ζητούσε τρία εκατομμύρια για όλο το κτήμα και 1.300.000 για το σπίτι και το τμήμα του κτήματος που ήθελε ν’ αγοράσει η επιτροπή. Η επιτροπή επέμεινε ότι δεν δίνει πάνω από 900.000 δραχμές και σταμάτησε τις διαπραγματεύσεις.
Ο Μαούτσος αποφάσισε να εκμεταλλευτεί το ακίνητο και άρχισε τις επισκευές. Άνοιξε πόρτα στην πρόσοψη και τροποποίησε σε κατάστημα την ισόγεια αποθήκη για τις ζωοτροφές. Εκεί στεγάστηκε ζαχαροπλαστείο.
Στη συνέχεια έκανε επισκευές στον πάνω όροφο, αφού πρώτα μετακόμισε τα έπιπλα και τα ενθύμια του Κανάρη στο σπίτι του. Το μόνο που άφησαν άθικτο οι επισκευές του ήταν τα δύο μαρμάρινα τζάκια.
Στην πρόσοψη του σπιτιού ήταν δύο δωμάτια –ένα μεγάλο δωμάτιο υποδοχής και ένα μικρότερο που χρησίμευε ως κρεβατοκάμαρα. Στον τοίχο ο Κανάρης είχε γράψει το όνομά του και δίπλα τη χρονολογία 1859. Για κάθε χρόνο που περνούσε χάραζε μία γραμμή δίπλα στη χρονολογία. Αυτό καθώς και τα κόκκινα και γαλάζια σχέδια στους τοίχους χάθηκαν όταν βάφτηκε το σπίτι.

%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%80%ce%af%cf%84%ce%b9-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%b1%ce%bd%ce%ac%cf%81%ce%b7-%ce%b1%ce%ba%cf%81%cf%8c%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b9%cf%82-14-3-1933
 
Το σπίτι, όπως πολλά παλιά σπίτια, διέθετε μία ταράτσα με κόκκινα κολωνάκια. Η θέα του ήταν άπλετη. Δίπλα στο σπίτι υπήρχε ένα τεράστιο πεύκο που πρόσφερε μεγάλη αναψυχή στον Κανάρη, όταν τα πρωινά και τα δειλινά ρέμβαζε στην ταράτσα. Το κτήμα διέθετε ζώα που περιποιούταν ο ίδιος.
Το σπίτι ακολούθησε τη μοίρα των παλιών και απροστάτευτων σπιτιών. Παράκμασε, έμεινε ακατοίκητο και το 1967 κατεδαφίστηκε. Στη θέση του υψώθηκε μια πολυκατοικία μεγάλη και απρόσωπη στο νούμερο 56 της οδού Κυψέλης. Στο υπέρθυρό της υπάρχει μια μαρμάρινη επιγραφή.

Κανάρης 1.jpg

Η οδός Κυψέλης καταλήγει στην πλατεία Κυψέλης, η οποία επισήμως φέρει το όνομα πλατεία Κανάρη. Εκεί υπάρχει και μαρμάρινος ανδριάντας του πυρπολητή Κανάρη.
Τι απόμεινε από το σπίτι του Κανάρη;
Μέσα στο κτήμα βρισκόταν ένα εκκλησάκι των Αγίων Αποστόλων, όπου εκκλησιαζόταν ο Κανάρης. Όπως αναφέρει η κτιτορική επιγραφή χτίστηκε από τον Κωνσταντίνο Κανάρη και τη σύζυγό του Δέσποινα το 1873. Περιτριγυρισμένος από πολυκατοικίες ο μικρός ναός σώζεται μέχρι σήμερα στους πεζόδρομους Αγίων Αποστόλων και Σουμελά.

%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%ce%b9-%ce%b1%cf%80%cf%8c%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%b9-%ce%ba%cf%85%cf%88%ce%ad%ce%bb%ce%b7-16












Στην αριστερή γωνία της πρόσοψης υπάρχει μια μαρμάρινη επιγραφή.
%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%ce%b9-%ce%b1%cf%80%cf%8c%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%b9-%ce%ba%cf%85%cf%88%ce%ad%ce%bb%ce%b7-22-copy
Αντίσταση σε μια άλλη σκλαβιά: των κατακτητών και των δωσίλογων.

Πως να Κλαδέψετε τη Λεμονιά

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
Τα καρποφόρα δέντρα πρέπει να κλαδεύονται σε συγκεκριμένες περιόδους για να διακλαδώνονται σωστά καθώς αναπτύσσονται, να μειώνεται η πιθανότητα…
share24.gr

http://share24.gr/pos-na-kladepsete-ti-lemonia-ke-pote-ine-katallili-epochi/

Πως να Κλαδέψετε τη Λεμονιά και Πότε είναι η Κατάλληλη Εποχή


Τα καρποφόρα δέντρα πρέπει να κλαδεύονται σε συγκεκριμένες περιόδους για να διακλαδώνονται σωστά καθώς αναπτύσσονται, να μειώνεται η πιθανότητα σπασίματος των κλάδων από τη μεγάλη καρποφορία, να αερίζεται η κόμη και να εισέρχεται φως στο εσωτερικό της και για να βελτιωθούν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των καρπών.
Όπως γίνεται και με τα άλλα καρποφόρα δέντρα, το κλάδεμα της λεμονιάς εξασφαλίζει μεγάλα λεμόνια με πλούσιο χυμό. Εδώ θα αναφέρουμε μερικές συμβουλές για το πώς θα την κλαδέψετε και πότε είναι η κατάλληλη περίοδος για να κάνετε αυτή την εργασία.

Γιατί κλαδεύουμε τη λεμονιά;

Κλαδεύουμε τη λεμονιά για να αυξήσουμε την παραγωγή, οι καρποί είναι περισσότεροι και μεγαλύτεροι και με λιγότερες ασθένειες. Οι βραχίονες και οι κλάδοι των εσπεριδοειδών είναι ισχυροί και είναι λιγότερο πιθανό να σπάσουν από το βάρος της μεγάλης παραγωγής. Άρα, το κλάδεμα δεν στοχεύει σε αυτό το πρόβλημα, που είναι σοβαρό σε καλλιέργειες άλλων καρποφόρων δέντρων. Τα εσπεριδοειδή μπορούν να καρποφορούν παντού στην κόμη του δέντρου, συμπεριλαμβανομένων και των περιοχών που βρίσκονται στην σκιά. Έτσι, το κλάδεμα που στοχεύει στη διαθεσιμότητα του φωτός στο εσωτερικό της κόμης δεν είναι πρωταρχικής σημασίας. Παρόλα αυτά οι λεμονιές θα πρέπει να κλαδεύονται για τις παραπάνω περιπτώσεις όταν η ανάπτυξή τους είναι ζωηρή.
Στα νεαρά δένδρα θα πρέπει να αφαιρούνται οι λαίμαργοι βλαστοί και να κλαδεύονται τα αδύνατα άκρα. Στα μεγαλύτερα δέντρα, επίσης, θα πρέπει να αφαιρούνται οι λαίμαργοι βλαστοί, καθώς και κάθε νεκρός ιστός και ξερός ή σπασμένος κλάδος. Αυτά τα κλαδέματα συνήθως είναι αρκετά για να διεισδύσει το φως που χρειάζεται στο εσωτερικό της κόμης.

Πότε είναι η κατάλληλη περίοδος για να κλαδέψετε τη λεμονιά;

Είναι σημαντικό να κλαδέψετε την κατάλληλη στιγμή, για να μην κινδυνέψετε να χάσετε την ετήσια παραγωγή. Το κλάδεμα της λεμονιάς πρέπει να γίνεται μετά την συγκομιδή στο τέλος του χειμώνα, για να έχει το δέντρο αρκετό χρόνο να ανακάμψει πριν ξεκινήσει τη νέα παραγωγή.
Η κατάλληλη περίοδος είναι οι μήνες από τον Φεβρουάριο έως τον Απρίλιο. Ωστόσο, λόγω του κινδύνου μόλυνσης του δέντρου από τον μύκητα της κορυφοξήρας, που είναι δραστήριος αυτούς τους μήνες, μπορείτε να κλαδέψετε αργότερα στο τέλος της άνοιξης και όταν το δέντρο ανθίσει. Ακριβώς λόγω του κινδύνου μόλυνσης από αυτό τον μύκητα θα πρέπει να απολυμαίνονται τα εργαλεία κλαδέματος κατά τη διαδικασία και να καλύπτονται οι τομές με χαλκούχα μυκητοκτόνα σκευάσματα.

Πώς θα κλαδέψετε τη λεμονιά


Χρησιμοποιήσετε αιχμηρά κλαδευτήρια και πριόνια γιατί το ξύλο της λεμονιάς είναι αρκετά σκληρό. Κατά τη διάρκεια των εργασιών φορέστε γάντια για να προστατευτείτε από τα αγκάθια . Ενώ το ξύλο των εσπεριδοειδών είναι πολύ συνεκτικό και σκληρό, ο φλοιός είναι λεπτός και εύκολα αποκολλάται, γι’ αυτό πρέπει να προσέχετε να έχετε τη λεπίδα προς το δέντρο για να μην γλιστρήσει
Μην κόβετε τους κλάδους πολύ κοντά στον κορμό ή κοντά στη βάση τους, στους μεγάλους βραχίονες. Στη βάση κάθε κλάδου υπάρχει ένα κολάρο διογκωμένου ιστού, το οποίο πρέπει να διατηρήσετε και να κόψετε πάνω από αυτό. Στο κολάρο αυτό υπάρχει η καμβιακή ζώνη με αδιαφοροποίητα κύτταρα που σχηματίζουν τον κάλλο για να κλείσει το δέντρο με φυσικό τρόπο την τομή του κλαδέματος. Αν αφαιρέσετε αυτή την περιοχή, το ξύλο θα μείνει εκτεθειμένο και με τα χρόνια θα σχηματιστεί εκεί μια κουφάλα.
Για κάθε κλάδο και κλαδίσκο πάνω από 3 εκατοστά σε διάμετρο θα πρέπει να κλαδεύετε 25 με 30 εκατοστά πάνω από το σημείο που ενώνεται με τον βραχίονα σε γωνία δύο τομές πάνω και κάτω και μετά στη βάση του βραχίονα, όπως φαίνεται στην εικόνα.
Τομές στο κλαδεμα λεμονιάς για μεγάλους κλάδους και κλαδίσκους
Ποτέ μην κλαδεύετε περισσότερο από το ένα τρίτο του δέντρου τη σεζόν. Ξεκινήστε να κλαδεύετε τις λεμονιές τον πρώτο ή τον δεύτερο χρόνο για να της δώσετε το σχήμα που θέλετε. Το δέντρο πρέπει να έχει ύψος 2,5 με 3 μέτρα για να είναι ευκολότερη η συγκομιδή και η φροντίδα του. Μην βιάζεστε και κλαδέψετε υγιή κλαδιά που τα χρειάζεστε. Μα είστε προσεκτικοί και αρκετά παρατηρητικοί να εντοπίζεται τα σημεία που θέλουν κλάδεμα.
Με τον ίδιο τρόπο κλαδεύονται και οι καλλωπιστικές λεμονιές που μεγαλώνουν σε μεγάλες γλάστρες. Ένας έμπειρος κλαδευτής σε κάθε περίπτωση μπορεί να εντοπίσει τους λαίμαργους βλαστούς, τους σπασμένους κλάδους και αυτούς που έχουν μολυνθεί από μια ασθένεια ή έχουν ξεραθεί και να τους απομακρύνει.

Συμπέρασμα

  • Κλαδεύουμε τους λαίμαργους βλαστούς της βάσης και των εσωτερικών βραχιόνων
  • Κλαδεύουμε τα κλαδιά που έχουν ξεραθεί ή είναι άρρωστα
  • Κλαδεύουμε τα κλαδιά που βρίσκονται πάνω από το ύψος που έχουμε αποφασίσει για το δέντρο μας
  • Διατηρούμε το σχήμα του δέντρου κλαδεύοντας όσα κλαδιά εκτείνονται πέρα από αυτό
  • Αφού τελειώσουμε καλύπτουμε τις τομές με χαλκούχο μυκητοκτόνο σκεύασμα βιολογικό ή μη της προτίμησής σας, για να μην μολυνθούν
Δείτε στο παρακάτω βίντεο μερικά παραδείγματα (το βίντεο είναι στα αγγλικά)
Του Θανάση Αργυρόπουλου (Γεωπόνος ΑΠΘ), επικοινωνία στο share24gr@gmail.com
 
Για περισσότερα νέα σχετικά με Καλλιεργητικές Πρακτικές κάντε like στην σελίδα στο facebook πατώντας εδώ

Για ποιο λόγο ευλογούνται τα σταφύλια την Μεταμόρφωση του Σωτήρος

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
 
Στις αγροτικές περιοχές συνηθίζεται ανήμερα της Μεταμόρφωσης να προσκομίζονται στις εκκλησίες για να ευλογηθούν με ειδική ευχή τα πρώτα σταφύλια της χρονιάς,…
orthodoxia.onlinehttp://www.orthodoxia.online/2017/08/05/%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%bf-%ce%bb%cf%8c%ce%b3%ce%bf-%ce%b5%cf%85%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%bf%cf%8d%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%86%cf%8d%ce%bb%ce%b9%ce%b1/#.WYcWkgoC_u8.facebook

Στις αγροτικές περιοχές συνηθίζεται ανήμερα της Μεταμόρφωσης να προσκομίζονται στις εκκλησίες για να ευλογηθούν με ειδική ευχή τα πρώτα σταφύλια της χρονιάς, τα οποία στη συνέχεια διανέμονται στο εκκλησίασμα.

Η ευλογία των σταφυλιών κατά τη Μεταμόρφωση κατανοείται μέσα από τις θεολογικές, ανθρωπολογικές και κοσμολογικές διαστάσεις της εορτής αυτής. ῾Ο Κύριος «ημέρας εξ» η «ωσεί ημέρας οκτώ», μετά την πρόρρηση του Πάθους Του, «εις όρος υψηλόν… μετεμορφώθη έμπροσθεν αυτών (Πέτρου, ᾿Ιακώβου και ᾿Ιωάννου), και έλαμψε το πρόσωπον αυτού ως ο ήλιος,τα δε ιμάτια αυτού εγένετο λευκά ως το φως». Αυτός είναι ο Δημιουργός του κόσμου,αλλά και ο κυρίαρχος των εσχάτων. Αυτός είναι η άμπελος «εν ουρανοίς μεν έχουσα την ρίζαν, επί γης δε τα κλήματα·άμπελος κλαδευομένη το σώμα, αλλ᾿ ου την ρίζαν· άμπελος μετά τρίτην ημέραν του κλαδευθήναι βλαστάνουσα τον βότρυντής αναστάσεως». Είναι φυσικό, λοιπόν, με τη Μεταμόρφωση του Κυρίου να φωτίζεται και νάδοξάζεται ολόκληρος ο κόσμος.
῾Η κτίση φαιδρύνεται και αποκτά τη λαμπρότητα που είχε κατά το χρόνοτής δημιουργίας. Γι᾿ αυτόν ακριβώς το λόγο και η κτίση, ανταποκρινόμενη δοξολογικά σ᾿ αυτή τη δωρεά και την ελπίδα, αναφέρεται πρόςτό Δημιουργό της και τον ευχαριστεί, αλλά και η ᾿Εκκλησία στην πιο κατάλληλη εορτή, της Δημιουργίας και των ᾿Εσχάτων της ανανέωσης και της ελπίδας, συνηθίζει να ευλογεί τον κόσμο και τις απαρχές του, επιβεβαιώνοντας έτσι ότι η ανανέωση αρχίζει από το Θεό, περνά μέσα από τη φύση και καταλήγει στη σωτηρία του ανθρώπου.
῾Η ευλογία των σταφυλιών, των αντιπροσωπευτικών αυτών απαρχών του κόσμου, είναι μία λειτουργική πράξη που τονίζει–ιδιαίτερα τη δοξολογική και ευχαριστιακή προσφορά της ύλης και των καρπών της γης στο Δημιουργό Θεό και κτίστη των απάντων. Πολύ περισσότερο μάλιστα, όταν ο καρπός αυτός της αμπέλου μας δίδει το κρασί, που ο Χριστός ευλόγησε στην Κανά, για να τονίσει την εν Χριστώ μεταμόρφωση του κόσμου,αλλά και μας το παρέδωσε στο Μυστικό Δείπνο, ως το στοιχείο εκείνο, που μαζί με το ψωμί, την ώρα της θείας Λειτουργίας αφθαρτοποιούνται χαρισματικά, μεταποιούμενα σε Κυριακό «σώμα και αίμα», θεία Ευχαριστία.
Εκτός τούτων, η ευλογία των σταφυλιών τονίζει και την ανάγκη συνεχούς πνευματικής καρποφορίας και μεταμορφωτικής πορείας του ανθρώπου, καθόσον«οἱ τῷ ὕψει τῶν ἀρετῶν διαπρέψαντες, καὶ τῆς ἐνθέου δόξης ἀξιωθήσονται».

Καθηγητού Γ. Σκαλτσή, «᾿Εφημέριος», Σεπτέμβριος 2000, σελ. 11-14.

Σπουδαία μελέτη για τη γενετική συνέχεια των Ελλήνων

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη ΜΙΝΩΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ- ΚΝΩΣΟΣ MINOAN CIVLIZATION - KNOSOS KING MINOS.

"Η νέα μελέτη ρίχνει πλέον νέο γενετικό φως στην καταγωγή τους, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι οι Μινωίτες ... είχαν βαθιές ρίζες στο Αιγαίο και δεν προέρχονταν από κάποιον άλλο μακρινό εξελιγμένο πολιτισμό εκτός αιγαιακού χώρου. Η γενετική ανάλυση συμπεραίνει ότι οι αρχικοί πρόγονοι τόσο των Μινωιτών όσο και των Μυκηναίων ήσαν κατά βάση ντόπιοι γεωργικοί πληθυσμοί από τη νεολιθική Δυτική Ανατολία, την ηπειρωτική Ελλάδα και τα νησιά του Αιγαίου."
For english: http://www.heritagedaily.com/…/ancient-dna-analysis-…/116193
http://www.cnn.gr/…/spoydaia-meleti-gia-ti-genetiki-synexei…

Οι σημερινοί Έλληνες είναι γενετικά παρόμοιοι με τους Μυκηναίους #CNNgrNews


Οι Μινωίτες και οι Μυκηναίοι είχαν μεγάλες γενετικές συγγένειες μεταξύ τους παρά τις όποιες διαφορές τους, κατάγονταν και οι δύο κυρίως από τους πρώτους νεολιθικούς γεωργούς στην περιοχή του Αιγαίου, ενώ οι σημερινοί Έλληνες είναι γενετικά παρόμοιοι σε μεγάλο βαθμό με τους Μυκηναίους.

Διαβάστε επίσης


Αυτά είναι τα κυριότερα ευρήματα μιας νέας πρωτοποριακής έρευνας ελλήνων και ξένων επιστημόνων, οι οποίοι για πρώτοι φορά ανέλυσαν το αρχαίο DNA Μυκηναίων και Μινωιτών και το συνέκριναν με άλλους πληθυσμούς και με τους σύγχρονους Έλληνες.
Η αρχαιογενετική μελέτη, με επικεφαλής δύο Έλληνες γενετιστές του εξωτερικού, τον Ιωσήφ Λαζαρίδη του Τμήματος Γενετικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ της Βοστώνης και τον Γιώργο Σταματογιαννόπουλο του Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον του Σιάτλ, η οποία δημοσιεύθηκε στο κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό "Nature", εστίασε στην εποχή του Χαλκού (3η-2η χιλιετία π.Χ.).
Η προέλευση των Μυκηναίων και των Μινωιτών απασχολεί τους αρχαιολόγους για πάνω από έναν αιώνα και οι σχετικές εκτιμήσεις βασίζονταν έως τώρα κυρίως σε αρχαιολογικά και γλωσσολογικά δεδομένα. Η νέα μελέτη ρίχνει πλέον νέο γενετικό φως στην καταγωγή τους, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι οι Μινωίτες -οι δημιουργοί της πρώτης ευρωπαϊκής γραφής (της Γραμμικής Α, που δεν έχει ακόμη διαβασθεί)- είχαν βαθιές ρίζες στο Αιγαίο και δεν προέρχονταν από κάποιον άλλο μακρινό εξελιγμένο πολιτισμό εκτός αιγαιακού χώρου. Η γενετική ανάλυση συμπεραίνει ότι οι αρχικοί πρόγονοι τόσο των Μινωιτών όσο και των Μυκηναίων ήσαν κατά βάση ντόπιοι γεωργικοί πληθυσμοί από τη νεολιθική Δυτική Ανατολία, την ηπειρωτική Ελλάδα και τα νησιά του Αιγαίου.
Για πρώτη φορά μελετήθηκαν δείγματα αρχαίου DNA από οστά και δόντια 19 ατόμων, μεταξύ των οποίων δέκα Μινωιτών από την Κρήτη, από τις τοποθεσίες της Ιεράς Μονής Οδηγήτριας στα νότια του νομού Ηρακλείου και του σπηλαίου του Αγίου Χαραλάμπους στο οροπέδιο του Λασιθίου (2900-1700 π.Χ.), τεσσάρων Μυκηναίων από την Αργολίδα της Πελοποννήσου και τη Σαλαμίνα (1700-1200 π.Χ.) και τριών κατοίκων της νοτιοδυτικής Ανατολίας στην Τουρκία (2800-1800 π.Χ.). Αυτά τα αρχαία γονιδιώματα συγκρίθηκαν με το αρχαίο DNA 332 ανθρώπων από γειτονικές χώρες και 2.616 συγχρόνων (μεταξύ των οποίων δύο σημερινών Κρητών).
Όπως δήλωσε στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ) ο Ι. Λαζαρίδης, «οι πρώτοι Νεολιθικοί πληθυσμοί της δυτικής Ανατολίας και της Ελλάδας ήσαν εξαιρετικά ομοιογενείς, απόγονοι ενός κοινού πρωτο-γεωργικού πληθυσμού που εξαπλώθηκε από την 7η χιλιετία π.Χ. ανά την Ευρώπη. Τα νέα δεδομένα της μελέτης μας αποδεικνύουν πως τόσο οι Μυκηναίοι όσο και Μινωίτες προέρχονται κατά βάση, σε ποσοστό 75% έως 85%, από αυτό τον πρωτο-γεωργικό πληθυσμό».

Η ανατολική και η βόρεια γενετική συνεισφορά

Η έρευνα δείχνει ότι τόσο στους Μυκηναίους όσο και στους Μινωίτες υπάρχει επίσης μια μικρότερη ανατολική γενετική επιρροή, σε ποσοστό 10% έως 15%, από τη Δυτική Ασία, η οποία σχετίζεται με τους αρχαίους κατοίκους του Καυκάσου, της Αρμενίας και του Ιράν. Όμως οι Μυκηναίοι διέφεραν από τους Μινωίτες, επειδή είχαν στο DNA τους και μια βόρεια γενετική «συνεισφορά» από κυνηγούς-τροφοσυλλέκτες της ανατολικής Ευρώπης και της Σιβηρίας.
Αντίθετα, οι Μινωίτες δεν εμφανίζουν τέτοια γενετική κληρονομιά από τους πληθυσμούς των βορείων στεππών. Αυτό, κατά τους ερευνητές, σημαίνει ότι οι μετανάστες-επιδρομείς από το Βορρά εξαπλώθηκαν στην ηπειρωτική Ελλάδα, αλλά δεν έφθασαν έως τη μινωική Κρήτη.
Σύμφωνα με τον κ. Λαζαρίδη, «οι Μυκηναίοι είναι γενετικά παρόμοιοι με τους Μινωίτες, αλλά έχουν κι ένα μικρό ποσοστό προέλευσης, της τάξης του 5% έως 15%, από βόρειους αρχαίους πληθυσμούς της ανατολικής Ευρώπης και Σιβηρίας, το οποίο δεν έχουν οι Μινωίτες. Αυτή η γενετική συνιστώσα φαίνεται πως εξαπλώθηκε μετά το 3.000 π.Χ. δυτικά σε όλη την Ευρώπη, μέσω ποιμενικών πληθυσμών από τις στέπες, που βρίσκονταν βόρεια από τον Εύξεινο Πόντο και την Κασπία».
Όπως αναφέρει ο Έλληνας επιστήμονας, «η ακριβής γεωγραφική προέλευση και η διαδρομή αυτών των βορείων και ανατολικών επιρροών θα διευκρινιστεί καλύτερα στο μέλλον, με δειγματοληψία περισσοτέρων γειτονικών αρχαίων πληθυσμών. Υποδεικνύει πάντως κάποιο βαθμό πληθυσμιακής μετακίνησης προς τον Αιγαιακό χώρο, ένα αρκετά εύλογο συμπέρασμα, αφού η Ελλάδα είναι η γεωγραφική γέφυρα ανάμεσα στην Ευρώπη και στην Ασία».
Η μελέτη δείχνει ότι ‘μετανάστες' από περιοχές βόρεια και ανατολικά του Αιγαίου μπορεί να συνέβαλαν στην ανάδυση των μεγάλων Αιγαιακών πολιτισμών της Εποχής του Χαλκού κατά τη δεύτερη και τρίτη χιλιετία π.Χ.
Όμως η έρευνα δεν διαπίστωσε κάποιο διακριτό γενετικό «αποτύπωμα» ούτε των Αιγυπτίων ούτε των Φοινίκων στο DNA των Μινωιτών ή των Μυκηναίων.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, «αυτό οδηγεί σε απόρριψη της υπόθεσης ότι οι πολιτισμοί του Αιγαίου δημιουργήθηκαν από μετανάστες που προέρχονταν από παλαιούς πολιτισμούς εκείνων των περιοχών (Μέσης Ανατολής ή Αφρικής)».



Η γενετική συνέχεια των Ελλήνων

Όσον αφορά τους σημερινούς Έλληνες, η έρευνα δείχνει ότι είναι γενετικά παρόμοιοι με τους Μυκηναίους, οι οποίοι ήσαν οι πρώτοι που έγραψαν την Ελληνική γλώσσα με τη Γραμμική Β. Όπως είναι αναμενόμενο, με το πέρασμα του χρόνου έχει σήμερα πια επέλθει μια επιπλέον μείωση της γενετικής επιρροής των πρωτο-γεωργών.
«Το κύριο συμπέρασμα από την μελέτη μας», υπογραμμίζει ο κ. Λαζαρίδης, «είναι πως η πληθυσμιακή ιστορία της Ελλάδας έχει χαρακτηριστικά σημαντικής γενετικής συνέχειας, αλλά όχι πλήρους απομόνωσης».
Οι ερευνητές τονίζουν ότι δυο βασικά ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν μελλοντικά, είναι πότε για πρώτη φορά οι κοινοί «ανατολικοί» πρόγονοι των Μινωιτών και των Μυκηναίων έφθασαν στο Αιγαίο και κατά πόσο οι «βόρειοι» πρόγονοι των Μυκηναίων έκαναν σποραδικές διεισδύσεις στην Ελλάδα για μεγάλο χρονικό διάστημα ή μία γρήγορη και μαζική μετανάστευση, όπως συνέβη στην Κεντρική Ευρώπη.
Άσχετα πάντως με τις απαντήσεις στα δύο αυτά ερωτήματα, οι ερευνητές επισημαίνουν ότι υπήρξαν δύο τουλάχιστον μεταναστευτικά ρεύματα προς το Αιγαίο, ένα από την Ανατολή και ένα από το Βορρά, τα οποία ήλθαν να προστεθούν στην αρχική μετανάστευση και διασπορά στον αιγαιακό και ελληνικό χώρο των εξ Ανατολής πρώτων γεωργών ήδη πολύ πριν την Εποχή του Χαλκού.
Σύμφωνα με τον κ. Λαζαρίδη, «είναι αξιοσημείωτο πόσο συνεχής έχει υπάρξει η κληρονομιά των πρώτων Ευρωπαίων γεωργών στην Ελλάδα και σε άλλες περιοχές της νότιας Ευρώπης, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι πληθυσμοί τους ήσαν πλήρως απομονωμένοι. Οι Έλληνες δεν αναδύθηκαν πλήρως σχηματισμένοι από τα βάθη της προϊστορίας, αλλά στην πραγματικότητα ήσαν πάντα ένας λαός στη διαδικασία του γίγνεσθαι, ένα ‘έργο σε εξέλιξη', καθώς μεταναστευτικά στρώματα δια μέσου των εποχών έρχονταν να προστεθούν, αλλά ποτέ δεν έσβησαν τη γενετική κληρονομιά των πληθυσμών της Εποχής του Χαλκού».
Στη μελέτη συμμετείχαν κορυφαίοι ξένοι επιστήμονες, όπως ο εξελικτικός γενετιστής Ντέηβιντ Ράιχ του Χάρβαρντ και ο Γιοχάνε Κράουζε, διευθυντής του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ για την Μελέτη της Ανθρώπινης Ιστορίας στην Ιένα της Γερμανίας.
Από ελληνικής πλευράς συμμετείχαν επίσης οι Γιάννης Σταματογιαννόπουλος και Δήμητρα Λοτάκη (Πανεπιστήμιο Ουάσιγκτον), Γιάννης Μανιάτης (Εργαστήριο Αρχαιομετρίας «Δημόκριτου»), Μανώλης Μιχαλοδημητράκης (Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Κρήτης), Γιώργος Κορρές (Τμήμα Αρχαιολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών) και οι αρχαιολόγοι Γιάννης Τζεδάκης, Αντώνης Βασιλάκης, Αναστασία Παπαθανασίου και Ελένη Κονσολάκη-Γιαννοπούλου.

Το μοναδικό "Κρινάκι της Παναγίας"

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
 
Το θαλασσόκρινο «εκμεταλλεύεται» τα μελτέμια του καλοκαιριού και τέλος του Αυγούστου φτάνει στο υψηλότερο σημείο άνθισης και το άρωμα γίνεται έντονο
daynight.gr

Το μοναδικό «Κρινάκι της Παναγίας» που είναι γνωστό από αρχαίες τοιχογραφίες στην Κνωσό | ΦΩΤΟ

«Κρινάκι της Παναγίας» ή «Κρινάκι της Άμμου» ή «Κρινάκι της Θάλασσας» ή «Θαλάσσιος Ασφόδελος» ή «Θαλασσόκρινο» είναι μερικές από τις ονομασίες του είδους Pancratium maritimum, του φυτού που επιμένει εδώ και χιλιάδες χρόνια να φυτρώνει στην καυτή και άνυδρη άμμο του καλοκαιριού και να χαρίζει το σπάνιο άρωμά του σε όσους το παρατηρούν.



Το θαλασσόκρινο «εκμεταλλεύεται» τα μελτέμια του καλοκαιριού και ξεκινάει να ανθίζει στα μέσα του Ιουλίου, υπό την επίδραση των κυμάτων της θάλασσας και του αέρα που στέλνει σταγονίδια θαλασσινού νερού πάνω στα άνθη . Στο τέλος του Αυγούστου φτάνει στο υψηλότερο σημείο άνθισης και το άρωμα γίνεται έντονο. Στα μέσα του Σεπτεμβρίου, μαζί με τα μελτέμια λήγει και η περίοδος ανθοφορίας του.



Ανήκει στην οικογένεια των Αμαρυλλιδών (Amaryllidaceae), είναι αυτοφυές φυτό και συναντάται σε αμμουδερές παραλίες όπου βρίσκονται θαμμένοι οι βολβοί του.
Είναι πολυετές και ανθίζει από τον Αύγουστο μέχρι τον Οκτώβριο, τα δε άνθη του (τα κρίνα), που εμφανίζονται μέσα από την καυτή άμμο, έχουν έξι πέταλα και διαμορφώνουν ένα στέμμα όπως οι ασφόδελοι, εξ’ού και η ονομασία του «θαλάσσιος ασφόδελος»! Το κρινάκι άντεξε χιλιάδες χρόνια, ανταπεξερχόμενο στις δύσκολες καιρικές συνθήκες. Δυστυχώς κινδυνεύει από την ανθρώπινη επέμβαση. Η οικοδόμηση των παραλιών και οι διάφορες χρήσεις,όπως οι ομπρέλες και οι ξαπλώστρες, το απειλούν. Το Συμβούλιο της Ευρώπης, το έχει χαρακτηρίσει ως σπάνιο και απειλούμενο είδος και για την προστασία του, προτείνει:
1. την οριοθέτηση και την προστασία των περιοχών που φύεται.
2. την απαγόρευση κάθε δραστηριότητας που διαταράσσει τους αμμόλοφους, που είναι ο βιότοπος τους.
3. την απαγόρευση, ακόμη και του καθαρισμού των ακτών, με εργαλεία που ανακατεύουν την άμμο.


Με πληροφορίες από Goulandris Natural History Museum
Πηγή: mixanitouxronou
 

Τετάρτη 2 Αυγούστου 2017

Παραδοσιακή Θεραπεία για το Άσθμα, τη Βρογχίτιδα...

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
 
hippieteepee.gr

Πολλοί άνθρωποι υποφέρουν από διάφορες παθήσεις ή διαταραχές των πνευμόνων όπως  το άσθμα, η βρογχίτιδα ή διάφορα είδη βήχα.
Οι λοιμώξεις, οι αλλεργίες και το κάπνισμα μπορεί να προκαλέσουν ασθένειες και διαταραχές στους πνεύμονες. Σε αυτό το άρθρο θα σας δώσουμε τη συνταγή για ένα δημοφιλές παραδοσιακό φάρμακο, που θα σας βοηθήσει να αντιμετωπίσετε οποιοδήποτε πρόβλημα με τους πνεύμονές σας, ειδικά το άσθμα, τόσο των βρόγχων όσο και το καρδιακό.
Παλιότερα, οι γιαγιάδες μας ετοίμαζαν αυτή τη φυσική θεραπεία για τη θεραπεία παθήσεων αυτού του τύπου, και όσοι το έχουν δοκιμάσει, έχουν επιβεβαιώσει τη μεγάλη θεραπευτική του δύναμη. Η συνταγή αυτή έχει μικρές παραλλαγές για τη βελτιστοποίηση των αποτελεσμάτων της.

Παραδοσιακή Θεραπεία το Άσθμα, τη Βροχίτιδας και άλλες Πνευμονικές Παθήσεις

Συστατικά:
  • ½ κιλό κόκκινα κρεμμύδια
  • 2 φλιτζάνια βιολογικό σιρόπι σφενδάμου ή  ½ κιλό καστανή ζάχαρη
  • 2 λεμόνια μεσαίου μεγέθους
  • 1.5 λίτρα νερό
  • 7 κουταλιές της σούπας ακατέργαστο μέλι
Προετοιμασία:
Τοποθετήστε το το βιολογικό σιρόπι σφενδάμου σε ένα μια μια ρηχή κατσαρόλα ή ένα τηγάνι και προθερμάνετέ το  σε μέτρια φωτιά (αν χρησιμοποιείτε καφέ ζάχαρη, χρησιμοποιήστε μαι κατσαρόλα και ζεστάνετε την καφέ ζάχαρη σε μέτρια φωτιά. Ανακατεύετε συνεχώς μέχρι να αποκτήσει ένα ωραίο χρυσό χρώμα.Στη συνέχεια, προσθέστε το κρεμμύδι που έχετε κόψει σε φέτες, τσιγαρίστε το για λίγα λεπτά, και στη συνέχεια προσθέστε το νερό.
Βράστε το μείγμα σε μέτρια φωτιά μέχρι το νερό να μειωθεί στο ένα τρίτο. Αφήστε το να κρυώσει για λίγο. Προσθέστε το χυμό από τα λεμόνια και το μέλι στο μείγμα και ανακατέψτε καλά. Αφήστε το για ένα βράδυ, και το πρωί αφαιρέστε τα υγρά που έχουν μείνει και διατηρήστε το μείγμα ένα γυάλινο βάζο.
Πώς να το καταναλώσετε
Πάρτε μια κουταλιά της σούπας πριν από κάθε γεύμα. Επαναλάβετε τη θεραπεία μέχρι να υποχωρήσουν τα συμπτώματα και αν χρειαστεί φτιάξτε και άλλη δόση.
*Οι πληροφορίες που περιέχονται στο hippieteepee.gr έχουν πληροφοριακό χαρακτήρα. Συμβουλεύεστε πάντα κάποιον ειδικό πριν εφαρμόσετε οποιαδήποτε πληροφορία. Η χρήση όσων αναφέρονται είναι αποκλειστικά και μόνον δική σας ευθύνη.
Για περισσότερα νέα σχετικά με Εναλλακτικές Θεραπείες & Φαρμακείο Της Φύσης κάντε like στην σελίδα στο facebook
Επιμέλεια: copyrights © www.hippieteepee.gr
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ: Κάθε αναδημοσίευση άρθρου ολική ή μερική θα πρέπει να γίνεται υποχρεωτικά με αναφορά πηγής στο site μας www.hippieteepee.gr το οποίο θα πρέπει να είναι ενεργός σύνδεσμος (link) στην σελίδα του άρθρου. Σε αντίθετη περίπτωση το ιστολόγιο επιφυλάσσεται για χρήση κάθε νομίμου δικαιώματος του.
 

Οι μοναχοί που ζουν στην άκρη του γκρεμού στο Άγιο Όρος

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη KritiChannel.
Στα Καρούλια οι ασκητές ζουν σαν τα πουλιά
 
Η εφημερίδα Guardian βρέθηκε εκεί για ένα μεγάλο φωτογραφικό οδοιπορικό στο Άγιον Όρος και μεταξύ άλλων επισκέφθηκε και τους ερημίτες στα…
daynight.gr

Οι μοναχοί που ζουν στην άκρη του γκρεμού στο Άγιο Όρος | ΦΩΤΟ


Η εφημερίδα Guardian βρέθηκε εκεί για ένα μεγάλο φωτογραφικό οδοιπορικό στο Άγιον Όρος και μεταξύ άλλων επισκέφθηκε και τους ερημίτες στα Κατουνάκια.
Το Άγιον Όρος, φιλοξενεί μία από τις παλαιότερες μοναστικές κοινότητες στη Γη.



Το βουνό κατοικήθηκε από τους αρχαίους χρόνους και είναι γνωστό για τη σχεδόν 1800χρονη συνεχή χριστιανική του παρουσία και τις μακρές ιστορικές μοναστικές παραδόσεις του, οι οποίες χρονολογούνται τουλάχιστον από τον 9ο αιώνα.



Στα μοναστήρια, πάνω από δύο χιλιάδες μοναχοί ζουν μια ασκητική ζωή, απομονωμένη από τον υπόλοιπο κόσμο.



Στα Καρούλια οι ασκητές ζουν σαν τα πουλιά. Μένουν σε αυτοσχέδια σπίτια στην άκρη των γκρεμών, δεν καλλιεργούν και δεν αποθηκεύουν τίποτα, και τρέφονται με ό,τι βρουν – ό,τι τους στείλει ο Θεός.



Ένας απόκρημνος ορεινός όγκος τα Καρούλια και εκεί, μια χούφτα μοναχών έχουν χτίσει μικρά σπιτάκια που κρέμονται επισφαλώς στην άκρη του βράχου με τα κύματα να γλύφουν τα βράχια μερικά μέτρα πιο κάτω.



Οι ξύλινες σκάλες που είναι καρφωμένες στα βράχια, χρησιμεύουν στους ερημίτες για να ανέβουν και να κατέβουν το βουνό.



Μερικοί από αυτούς τους μοναχούς, ειδικά εκείνοι που είναι γέροι και αδύναμοι, δεν έχουν εγκαταλείψει το βουνό εδώ και 60 χρόνια!



Τα οστά του μοναχού που κατοικούσε σε αυτό το κελί φυλάσσονται σε ασημένιο κουτί. Συνηθίζεται, ο μοναχός ακόμη και μετά τον θάνατο του να παραμένει στον χώρο που έζησε.



Αυτή η ζωή είναι ένα χαστούκι στον δικό μας σύγχρονο τρόπο ζωής.



Πηγή:tilestwra
 

Δημοφιλείς αναρτήσεις