...ανάγκη ζωής ...

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Εκκωφαντική Σιωπή.

 

Εκκωφαντική Σιωπή

15 Φεβρουαρίου 2016 ·

Η μετοχή στη ζωή της Εκκλησίας δεν είναι μια ιδεολογική εκπλήρωση υποχρεώσεων, μια θρησκευτικότητα, για την οποία μπορεί ο άνθρωπος να καυχάται, αλλά ανάγκη ζωής που συνοδεύεται από πραγματική μετάνοια, συνεχή προσευχή, μετοχή στη μυστηριακή ζωή (εξομολόγηση, Θεία Κοινωνία) και συνεχή αγώνα κατά των παθών. Τα στοιχεία αυτά συνιστούν την πνευματική ζωή, η οποία οδηγεί τον άνθρωπο στη βιωματική σχέση με τον Θεό, στη θέωση. Σε αντιδιαστολή με τη θρησκευτικότητα, η οποία τελικά ωθεί τον άνθρωπο στην απομόνωση ενός εγωκεντρισμού με περικάλυμα μια τυπολατρική «επαφή» με το θείο.
Ο Ιερός Χρυσόστομος, ερμηνεύοντας το Εφεσ. 4, 4, μας λέγει ότι η Εκκλησία, ως σώμα Χριστού, είναι η πατρική μας οικία, μέσα στην οποία γινόμαστε ένα σώμα και ένα πνεύμα με τους συνοικούντες και τον οικοδεσπότη: «Οίκος εστιν η Εκκλησία πατρικός, εν σώμα και εν πνεύμα» (PG 62, 87). Αλλά και ο Μ. Βασίλειος, ερμηνεύοντας τον 132ο Ψαλμό και ειδικότερα τον στίχο «ως δρόσος η Αερμών, η καταβαίνουσα επί τα όρη Σιών», τονίζει ότι η χάρις του Τριαδικού Θεού, ως νοητή δρόσος κατέρχεται στο Σώμα της Εκκλησίας και λαμβάνεται από τα μέλη της, σώζουσα αυτά: «Ώσπερ γαρ η δρόσος η επί τον Αερμών κατιούσα όρος [...] ούτως και η νοητή δρόσος, αοράτως κατιούσα επί τα όρη Σιών [ενν. την Εκκλησία], ένθα η συνέλευσις τών πανταχόθεν αδελφών εγίγνετο, την ανάλογον ταις ψυχαίς αυτών περιεποίει ωφέλειαν» (PG 30, 11631-37).
Από τα παραπάνω καταδεικνύεται ότι η εκκλησιαστική πνευματικότητα, ως το άρωμα της μυστικής πείρας των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας, οι οποίοι έζησαν στον εκκλησιαστικό χώρο της πνευματικότητος, έξω από κάθε θρησκευτικότητα, είναι εκείνη που βοηθεί στο να γίνει βίωμα το σωτηριολογικό μήνυμα της Εκκλησίας. Και όταν μιλάμε για πνευματικότητα, εννοούμε τον βαθύ, τον εσωτερικό και γνήσιο Χριστιανισμό, τη βίωση των εντολών του Θεού, την πατερική - εκκλησιαστική ζωή.
Οφείλουμε να κατανοήσουμε και να αποδεχθούμε τη μεγάλη αλήθεια ότι η απλή θρησκευτικότητα - θρησκοληψία δεν ενώνει το πλάσμα με τον Δημιουργό του Θεό και κατά συνέπεια δεν μπορεί να το σώσει. Μόνον η Ορθόδοξος πνευματικότητα, με την έννοια που προαναφέραμε, οδηγεί στη λύτρωση και τη σωτηρία τον άνθρωπο.
-Αρχιμ. Κύριλλος Κωστόπουλος,-
Θρησκευτική συνέπεια ή οντολογική εκκλησιαστική ζωή;

Όσιος Ευμένιος ο θαυματουργός

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του Ελληνο Ρωμηοι.

 

 

Ελληνο Ρωμηοι

18 Σεπτεμβρίου στις 10:32 π.μ. ·

Όσιος Ευμένιος ο θαυματουργός
Επίσκοπος Γορτύνης
εορτάζει σήμερα 18 Σεπτεμβρίου

Πίστις, Ελπίς, Αγάπη και Σοφία

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση της Ευτυχία Ψαλιδακη.

 

 

 

 

 

Η Ευτυχία Ψαλιδακη πρόσθεσε 4 νέες φωτογραφίες.

13 ώρες ·

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΑΛΗΜΈΡΑ
ΥΓΕΙΑ ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΥΡΙΟΥ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΩΝ ΑΓΊΩΝ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΦΙΛΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΟΥ. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΗΣ ΕΟΡΤΑΖΟΥΣΕΣ.
Πίστις, Ελπίς, Αγάπη και Σοφία
17 Σεπτεμβρίου 2017
agia sophia kai thygateres
Πρωτ. Π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα
Οι τρεις Μάρτυρες, η Πίστις, η Ελπίς και η Αγάπη, είναι θυγατέρες της Αγίας Σοφίας, όπως ακριβώς και οι αρετές της πίστεως, της ελπίδας και της αγάπης είναι τέκνα της σοφίας, της αληθινής σοφίας της “άνωθεν κατερχομένης”, που γεννά τον φόβο του Θεού· “αρχή σοφίας φόβος Κυρίου”.
Οι τρεις κόρες της Αγίας Σοφίας, δώδεκα, δέκα και εννέα ετών αντίστοιχα, είχαν όλες τις αρετές, όπως το δηλώνουν και τα ονόματα τους, ήσαν γεμάτες από πίστη και ελπίδα στον Χριστό και αγάπη προς τον Θεό και τον άνθρωπο. Αλλά και η μητέρα τους ήταν όνομα και πράγμα Σοφία. Κατείχε την αληθινή αγάπη που είναι ανώτερη από την φυσική αγάπη, το λεγόμενο μητρικό φίλτρο, γι’ αυτό και απέβλεπε στο πνευματικό συμφέρον των παιδιών της. Τα ενθάρρυνε να προχωρήσουν στον θάνατο για την αγάπη του Χριστού, γνωρίζοντας πώς έτσι τους εξασφαλίζει την αληθινή ζωή, αφού “δίκαιοι εις τον αιώνα ζώσι” (Σοφ. Σολομ. 5,1).
Ο τρόπος συμπεριφοράς της Αγίας Σοφίας δείχνει το μέτρο της αγάπης προς τα παιδιά, τα οποία δεν είναι κτήμα των γεννητόρων τους, αλλά έμψυχα και λογικά δώρα του Θεού προς τους γονείς, οι οποίοι είναι συνεργάτες του Θεού στο έργο της δημιουργίας. Η αληθινή αγάπη είναι ανιδιοτελής και δεν ζητά ανταλλάγματα, δεν περιμένει ανταπόδοση. Αγαπούμε τα παιδιά επειδή αγαπούμε τον Θεό που μας τα έδωσε και αυτά θα μας αγαπούν αληθινά αν τα έχουμε μάθει να αγαπούν τον Θεό. Εν ονόματι της αγάπης δεν πρέπει να παραβιάζεται η ελευθερία των παιδιών, αλλά ούτε και αληθινή ελευθερία μπορεί να υπάρξη χωρίς την αγάπη. Μια αγάπη χωρίς ελευθερία είναι δικτατορία, και μια ελευθερία χωρίς αγάπη είναι αναρχία. Αυτό που αγγίζει την καρδιά των παιδιών, περισσότερο από τα λόγια, είναι η προσευχή γι’ αυτά και το σωστό παράδειγμα.
Παιδιά που έχουν βιώσει στο οικογενειακό περιβάλλον την αληθινή ελευθερία και την ανιδιοτελή αγάπη, έχουν μάθει να αγαπούν και να προσφέρουν απλόχερα χωρίς διακρίσεις. Το αντίθετο συμβαίνει με παιδιά που έχουν στερηθεί την αγάπη ή την ελευθερία. Γίνονται αυταρχικά, αντιδραστικά, αντικοινωνικά, κλεισμένα ερμητικά στον εααυτό τους, επιθετικά και καχύποπτα. Τον σεβασμό στην ελευθερία των άλλων διδάσκει ο Ίδιος ο Θεός, ο Οποίος προίκισε τον άνθρωπο με το αυτεξούσιο και σέβεται όσο κανείς την ανθρώπινη ελευθερία.
Η Ορθόδοξη αγωγή βοηθά στο ξεπέρασμα των όποιων προβλημάτων και δυσκολιών της ζωής, χωρίς να δημιουργούνται ή να παραμένουν στην ψυχή αποθημένα που οδηγούν, όχι σπάνια, σε δυσάρεστες καταστάσεις. Πολλοί γονείς, δυστυχώς, “βγάζουν” τα αποθημένα τους στα παιδιά τους. Ό,τι απέτυχαν να κάνουν ή να γίνουν στην ζωή τους, θέλουν να το κάνουν ή να γίνουν αυτά και προσπαθούν με κάθε τρόπο να τους το επιβάλουν παραβιάζοντας έτσι κάθε έννοια ελευθερίας και δημοκρατίας, αφού η δημοκρατία ή η δικτατορία είναι τρόπος ζωής και καθημερινής συμπεριφοράς. Η Αγία Σοφία ήταν δημοκράτισσα με όλη την σημασία της λέξεως. Ενθαρρύνει και προτρέπει χωρίς να επιβάλλη. Γνωρίζει ότι κόρες της ανήκουν στον Θεό και Του τις προσφέρει. Μπροστά στην αγάπη Του ξεπερνά τον μητρικό πόνο. Πιστεύει στην αιώνια ζωή και ζη με την ελπίδα των μελλόντων αγαθών. Χωρίζεται προσωρινά από τα παιδιά της για να ξανασμίξη με αυτά στην βασιλεία του Θεού. Πήγε πάνω από τον τάφο τους και παρακαλούσε τον Θεό να την πάρη, για να είναι μαζί τους. Είχε την βεβαιότητα ότι τα παιδιά της υπάρχουν, είναι ζωντανά και θα τα συναντήση, θα τα ξαναδή.
Όσοι είναι σκληροί με τους σημερινούς νέους νομίζω ότι τους αδικούν. Οι νέοι σήμερα, σύμφωνα και με μαρτυρίες πολλών παιδαγωγών και άλλων που ασχολούνται με την νεότητα, είναι πιο ειλικρινείς και ευθείς από τους νέους παλαιοτέρων εποχών. Η βίαιη, σε ορισμένες περιπτώσεις, συμπεριφορά τους, καθώς και οι ακραίες αντιδράσεις τους, πιστεύω ότι οφείλονται στο ότι ζητούν από την κοινωνία ευαισθησία, αγάπη και ειλικρίνεια και αντί αυτών συναντούν σκληρότητα, αναλγησία και υποκρισία. Όπου συναντούν ανθρωπιά και καλωσύνη γίνονται άλλοι άνθρωποι και έχουμε πολλά τέτοια παραδείγματα.
Η Πίστις, η Ελπίς και η Αγάπη ήσαν άξια τέκνα ενδόξου Μητρός. Γαλουχήθηκαν με το άδολο γάλα της πίστης, της ελπίδας και της αγάπης στον Θεό, γι’ αυτό και πέτυχαν να πραγματώσουν τον σκοπό της ζωής τους, το εύ ζήν, δηλαδή, το “σύν Χριστώ είναι” στην βασιλεία του Θεού, όπου ζωή ατελεύτητος.

Ό άγιος νεομάρτυς Ίωάννης ό εκ Σφακιών της Κρήτης

15 Σεπτεμβρίου 2Ο17
Εορτάζει Και τιμάτε Ή μνήμη του Αγίου
Ό άγιος νεομάρτυς Ίωάννης ό εκ Σφακιών της Κρήτης
++++++++++++++++++++
Άγιε τού Θεού Ιωάννη πρέσβευε υπέρ πάντων ημών αμήν Χρόνια πολλά.

Βίος Αγίου
Από τα ένδοξα και ηρωικά Σφακιά της Κρήτης καταγόταν ό άγιος Ιωάννης ό νεομάρτυς πού εορτάζουμε στις 15 Σεπτεμβρίου. Ε­παγγελματικοί λόγοι τον είχαν αναγκά­σει - από νέο ακόμα - να βρεθεί στην εύφορη γη της Μικρασίας και εκεί να εργάζεται ως γεωργός στη Νέα Έφεσο (σημερινό Kusadasi). Αρραβωνιασμένος με μία ευσεβή κόρη ζούσε με τιμιότητα και σωφροσύνη. Ό Ιωάννης αγαπούσε πολύ τον Θεό. Συμμετείχε στις ιερές Ακο­λουθίες της Εκκλησίας μας και τιμούσε με ευλάβεια τις εορτές των Αγίων μας.
Ήταν 29 Αυγούστου του έτους 1811, ημέρα της εορτής της απότομης της τίμιας κεφαλής του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Λίγο πιο έξω από τη Νέα Έφεσο γινόταν πανηγύρι στη μνήμη του Αγίου. Εκεί βρισκόταν και ό Ιωάννης και πανηγύριζε με άλλους δύο γνωστούς φίλους του από τα Σφακιά. Συνέβη ό­μως την ώρα εκείνη να περάσουν από δίπλα τους άνθρωποι του Τούρκου αγά. Και ζήτησαν με έντονο τρόπο από τούς τρεις αυτούς Έλληνες κεφαλικό φόρο. Οι νέοι δεν θέλησαν να πληρώσουν. Διαμαρτυρήθηκαν έντονα. Ακολούθησε καυγάς και αιματηρή συμπλοκή, πού ά­φησε νεκρό έναν από τούς Τούρκους. Έντρομοι οι δύο από τούς Σφακιανούς έφυγαν τρέχοντας να κρυφτούν φοβού­μενοι τα αντίποινα. Ό Ιωάννης έφυγε και αυτός άλλα με ήσυχη συνείδηση, διότι δεν είχε ανακατευθεί με το φόνο, και επέστρεψε ειρηνικός στις δουλειές του αγρού του. Την επόμενη όμως ήμε­ρα έφθασαν εκεί εξαγριωμένοι οι Αγαρηνοί. Άρπαξαν βίαια τον αθώο Ιωάν­νη κατηγορώντας τον ως υπεύθυνο του φόνου. Και τον έσερναν στο δρόμο κτυ­πώντας τον με «βαρβαρικό θυμό». Έτσι βαθιά πληγωμένο και αιμόφυρτο τον έ­ριξαν στη φυλακή «ως κακούργο».
Ό κριτής διέταξε να μείνει εκεί ό Ιω­άννης 16 μέρες εγκαταλελειμμένος, «α­παρηγόρητος» από φίλους και χωρίς τροφή. Οι δεσμοφύλακες όμως του πε­τούσαν κάπου - κάπου λίγα ψίχουλα. Ό Ιωάννης υπέμενε με καρτερία και με πίστη και υπομονή τα παθήματα αυτά και περίμενε από τον πανάγαθο Θεό λύ­ση στο πρόβλημα. Θα τον άφηναν άρα­γε ελεύθερο ή θα ακολουθούσε την οδό του μαρτυρίου; Ό ίδιος ήταν έτοιμος να υποταχθεί με χαρά στο θέλημα του Κυρίου του. Την απόφαση την είχε πάρει μέσα του σταθερά. Δεν θα φοβηθεί τις απειλές των Τούρκων ούτε θα υποκύψει στα δελεάσματά τους. Και θα παραμεί­νει πιστός μαθητής του Ιησού Χριστού. Και να! ή ώρα της επιλογής έφθασε. Του προτείνουν μια συμβιβαστική λύση:
«Φαίνεται, του λένε, πώς είσαι αθώος. Αλλά εάν θέλεις να σώσεις τη ζωή σου, πρέπει να αρνηθείς την πίστη σου, να γί­νεις μουσουλμάνος, να πάρεις τη θέση του φονευθέντος. 'Αν δεν συμφωνείς, σε περιμένει ή αγχόνη».
Ό αθλητής του Χρίστου Ιωάννης ατά­ραχος έδωσε αμέσως απάντηση που κα­τέπληξε: «Χριστιανός έγεννήθηκα, Χριστιανός θέλω να αποθάνω. Ιω­άννης ονομάζομαι. Δεν αλλάζω ούτε το όνομα μου ούτε και την πίστη μου». Το πρόσωπο του έλαμπε ολόκληρο.
Την ώρα εκείνη βρήκε την ευκαιρία και έτρεξε κοντά του ή κόρη του Τούρκου κριτή και με λόγια τρυφερά προσπα­θούσε να του αλλάξει τη γνώμη και να τον παγιδεύσει στις άνομες επιθυμίες της.
Ό Ιωάννης όμως απαθής και αδιάφο­ρος, ενισχυόμενος από την παντοδύ­ναμη θεία Χάρη του Κυρίου Ιησού Χρί­στου, διέλυσε και αυτή την καλοστημένη διαβολική παγίδα με τη σταθερή άρνη­ση του. Και έτσι τελείως ελεύθερος, «φαι­δρός και άγαλλόμενος», κατά τον βιο­γράφο του, πορεύθηκε τον δρόμο του μαρτυρίου του ικετεύοντας συνεχώς την Παναγία μας: «Ύπεραγία Θεοτόκε, βοήθει μοι». Και όσους χριστιανούς συναν­τούσε στο δρόμο, τούς παρακαλούσε να τον συγχωρήσουν.
Πανέτοιμος στάθηκε στον τόπο του μαρτυρίου. Γαλήνιος, ειρηνικός και προσευχόμενος παραδόθηκε στα χέρια των δημίων. Σε λίγο υψωμένος στην αγχό­νη προσέφερε στον Κύριο σαν το πιο ευωδιαστό θυμίαμα την τελευταία ανα­πνοή της ζωής του. Μια νεανική σφρι­γηλή καρδιά έπαψε να κτυπά στη γη αυτή. Μια αγνή ψυχή φτερούγισε για τον ουρανό. Ήταν 15 Σεπτεμβρίου του 1811.
Το αιωρούμενο τίμιο σώμα του μάρ­τυρος εκείνη τη νύχτα πλημμύρισε από ουράνιο ιλαρό φως, πού άφησε έκθαμ­βους πλήθος Τούρκων καμηλιέρηδων πού έτυχε να διανυκτερεύουν στην ύπαι­θρο. Ή είδηση διαδόθη­κε αστραπιαία. Κρέμα­σαν τον αθώο Ιωάννη.
Μετά από τρεις ήμερες οι χριστιανοί με ευλά­βεια παρέλαβαν το σε­πτό ιερό λείψανο του νεομάρτυρος Ιωάννου και το ενταφίασαν με τιμές στο προαύλιο του ιερού Ναού του Άγιου Γεωργί­ου της Νέας Εφέσου. Μία ήμερα μετά την ε­ορτή της Υψώσεως του Τιμίου και Ζω­οποιού Σταυρού ό άγιος Ιωάννης ό εκ Σφακιών αξιώθηκε να υψωθεί στην αγχόνη του μαρτυρίου του για την αγάπη του Χρίστου.
'Άς χαιρόμαστε όλοι, πολύ δε περισ­σότερο οι σύγχρονοι πιστοί νέοι μας, για­τί στο χορό των Αγίων έχουμε τέτοιους «δυνατούς» και γενναίους εκπροσώ­πους μας. Μαζί όμως με τη χαρά μας ας αγωνιζόμαστε να βαδίζουμε και με συν­έπεια το δρόμο της χριστιανικής ζωής. Έτοιμοι για κάθε θυσία και για κάθε μορφή ομολογίας για την αγάπη και την αλήθεια του Χριστού. Με τη δύναμη και τη χάρη του ζωοποιού Σταυρού όλα εί­ναι εύκολα και δυνατά και στους πιο δύσκολους καιρούς.
«Σταύρου ένδεδυμένος την πανοπλίαν, του εχθρού κατέβαλες την δυναστείαν, και στερρώ φρονήματι ύπέμεινας, τον δι’ αγχόνης θάνατον διό Χριστός σε άξίως έδόξασεν, Ιωάννη». «Ένδοξε Νεομάρτυς Ιωάννη, αδιαλείπτως ικέτευε υ­πέρ των ψυχών ημών». Αμήν.

Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση της Ευτυχία Ψαλιδακη.

 

 

+5

 

14 Σεπτεμβρίου 2Ο17
Ή Εκκλησία Εορτάζει Σήμερα Και όλοι οι ορθόδοξοι Χριστιανοί ανά τήν οίκουμένη τήν
Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού
++++++++++++++++++++++++
Σταυρός, ό Φύλαξ πάσης τής οικουμένης.
Σταυρός, ή ώραιότης τής Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων τό κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών τό στήριγμα.
Σταυρός, άγγέλων ή δόξα, καί τών δαιμόνων τό τραύμα..
Σταυρέ τού Χριστού σώσον ήμάς.
Σταυρέ τού Χριστού ή δύναμη σού.

Ημερομηνία εορτής: 14/09/2017 Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 14 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Υψωση Του Τιμιου Και Ζωοποιου Σταυρου
Τὰς ἐν λάρυγγι Σῶτερ ὑψώσεις φέρει,
Ὑψούμενον βλέπουσα τὸν Σταυρὸν κτίσις.
Ὑψώθη δεκάτῃ, Σταυροῦ ξύλον, ἠδὲ τετάρτῃ.
Βιογραφία
Το 326 μ.Χ. η Αγία Ελένη πήγε στην Ιερουσαλήμ για να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους και να ευχαριστήσει το Θεό για τους θριάμβους του γιου της Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ο Θείος ζήλος όμως, έκανε την Άγια Ελένη να αρχίσει έρευνες για την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού.
Επάνω στο Γολγοθά υπήρχε ειδωλολατρικός ναός της θεάς Αφροδίτης, τον οποίο γκρέμισε και άρχισε τις ανασκαφές. Σε κάποιο σημείο, βρέθηκαν τρεις σταυροί. Η συγκίνηση υπήρξε μεγάλη, αλλά ποιος από τους τρεις ήταν του Κυρίου; Τότε ο επίσκοπος Ιεροσολύμων Μακάριος με αρκετούς Ιερείς, αφού έκανε δέηση, άγγιξε στους σταυρούς το σώμα μιας ευσεβέστατης κυρίας που είχε πεθάνει. Όταν ήλθε η σειρά και άγγιξε τον τρίτο σταυρό, που ήταν πραγματικά του Κυρίου, η γυναίκα αμέσως αναστήθηκε.
Η είδηση διαδόθηκε σαν αστραπή σε όλα τα μέρη της Ιερουσαλήμ. Πλήθη πιστών άρχισαν να συρρέουν για να αγγίξουν το τίμιο ξύλο. Επειδή, όμως, συνέβησαν πολλά δυστυχήματα από το συνωστισμό, ύψωσαν τον Τίμιο Σταυρό μέσα στο ναό σε μέρος υψηλό, για να μπορέσουν να τον δουν και να τον προσκυνήσουν όλοι.
Αυτή, λοιπόν, την ύψωση καθιέρωσαν οι άγιοι Πατέρες, να γιορτάζουμε στις 14 Σεπτεμβρίου, για να μπορέσουμε κι εμείς να υψώσουμε μέσα στις ψυχές μας το Σταυρό του Κυρίου μας, που αποτελείτο κατ' εξοχήν "όπλον κατά του διαβόλου".
Ορισμένοι Συναξαριστές, αυτή την ημέρα, αναφέρουν και την ύψωση του Τιμίου Σταυρού στην Κωνσταντινούπολη το 628 μ.Χ. από τον βασιλιά Ηράκλειο, πού είχε νικήσει και ξαναπήρε τον Τίμιο Σταυρό από τους Αβάρους, οι οποίοι τον είχαν αρπάξει από τους Αγίους Τόπους.
Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος α’.
Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς Βασιλεῦσι κατὰ βαρβάρων δωρούμενος καὶ τὸ σὸν φυλάττων διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα.
Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Αὐτόμελον.
Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ ἑκουσίως, τῇ ἐπωνύμῳ σου καινὴ πολιτεία, τοὺς οἰκτιρμούς σου δώρησαι, Χριστὲ ὁ Θεός, Εὔφρανον ἐν τῇ δυνάμει σου, τοὺς πιστοὺς Βασιλεῖς ἡμῶν, νίκας χορηγῶν αὐτοῖς, κατὰ τῶν πολεμίων, τὴν συμμαχίαν ἔχοιεν τὴν σήν, ὅπλον εἰρήνης, ἀήττητον τρόπαιον.
Κάθισμα
Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.
Τοῦ Σταυροῦ σου τὸ ξύλον προσκυνοῦμεν Φιλάνθρωπε, ὅτι ἐν αὐτῷ προσηλώθης ἡ ζωὴ τῶν ἁπάντων· Παράδεισον ἠνέῳξας Σωτήρ, τῷ πίστει προσελθόντι σοι Ληστῇ· καὶ τρυφῆς κατηξιώθη, ὁμολογῶν σοι, Μνήσθητί μου Κύριε. Δέξαι ὥσπερ ἐκεῖνον καὶ ἡμᾶς, κραυγάζοντας· Ἡμάρτομεν, πάντες τῇ εὐσπλαγχνίᾳ σου, μὴ ὑπερίδῃς ἡμᾶς. (Δίς)
Ἕτερον Κάθισμα
Ἦχος πλ. β’.
Μόνον ἐπάγη τὸ ξύλον Χριστὲ τοῦ Σταυροῦ σου, τὰ θεμέλια ἐσαλεύθη τοῦ θανάτου Κύριε· ὃν γὰρ κατέπιε πόθῳ ᾍδης, ἀπήμεσε τρόμῳ· ἔδειξας ἡμῖν τὸ σωτήριόν σου Ἅγιε, καὶ δοξολογοῦμέν σε, Υἱὲ Θεοῦ, ἐλέησον ἡμᾶς. (Δίς)
Ἕτερον Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ’. Τὸ προσταχθὲν.
Προδιετύπου μυστικῶς πάλαι τῷ χρόνῳ, ὁ Ἰησοῦς ὁ τοῦ Ναυῆ, Σταυροῦ τὸν τύπον, ὡς τὰς χεῖρας ἐξέτεινε σταυροφανῶς Σωτήρ μου· καὶ ἔστη ὁ ἥλιος ἕως ἐχθρούς, ἀνεῖλεν, ἀνθισταμένους σοι τῷ Θεῷ· νῦν δὲ οὗτος ἐσκότισται, ἐπὶ Σταυροῦ σε ὁρῶν, θανάτου κράτος λύοντα, καὶ τὸν ᾍδην σκυλεύοντα.
Ἕτερον Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ’. Τὸ προσταχθὲν.
Ἐν Παραδείσῳ με τὸ πρίν, ξύλον ἐγύμνωσεν, οὗπερ τῇ γεύσει, ὁ ἐχθρὸς εἰσφέρει νέκρωσιν, τοῦ Σταυροῦ δὲ τὸ ξύλον, τῆς ζωῆς τὸ ἔνδυμα, ἀνθρώποις φέρον, ἐπάγη ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ κόσμος ὅλος ἐπλήσθη πάσης χαρᾶς· ὃν ὁρῶντες ὑψούμενον, Θεῷ ἐν πίστει λαοί, συμφώνως ἀνακράξωμεν· Πλήρης δόξης ὁ οἶκός σου. (Δίς)
Ὁ Οἶκος
Ὁ μετὰ τρίτον οὐρανὸν ἀρθεὶς ἐν Παραδείσῳ, καὶ ῥήματα τὰ ἄρρητα καὶ θεῖα, ἃ οὐκ ἐξὸν γλώσσαις λαλεῖν, τὶ τοῖς Γαλάταις γράφει, ὡς ἐρασταὶ τῶν Γραφῶν, ἀνέγνωτε καὶ ἔγνωτε. Ἐμοί, φησί, καυχᾶσθαι μὴ γένοιτο, πλὴν εἰ μὴ ἐν μόνῳ τῷ Σταυρῷ τῷ τοῦ Κυρίου, ἐν ᾧ παθών, ἔκτεινε τὰ πάθη. Αὐτὸν οὖν καὶ ἡμεῖς βεβαίως κρατῶμεν τοῦ Κυρίου τὸν Σταυρὸν καύχημα πάντες· ἔστι γὰρ σωτήριον ἡμῖν τοῦτο τὸ ξύλον, ὅπλον εἰρήνης ἀήττητον τρόπαιον.

ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΙΟ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟ ΣΤΑΥΡΟ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση της Ευτυχία Ψαλιδακη.

 

ΚΎΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΗΜΑΣ.
ΣΤΑΥΡΕ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΎ Ή ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΣΟΥ
ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΙΟ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟ ΣΤΑΥΡΟ
Είναι μεγάλη συντροφιά φύλακας στο παιδί σου
δώστου στο χέρι ένα Σταυρό μαζί και την ευχή σου.
Αυτά θα τα φυλάξουνε να μην παραστρατήση
και στη ζωή θανάσιμα ποτέ δεν θα αμαρτήση.
Σταυρός την κάθε συμφορά την παραμερίζει
σε κάθε χριστιανό πιστό που νιώθει τι αξίζει.
Μεγάλη η χάρη του Σταυρού και η δύναμη που έχει
εις των πιστών τις συμφορές και τους κινδύνους τρέχει.
Τρέχει ταχέως ο Σταυρός τα πάντα προλαμβάνει
σε κείνους που πιστεύουνε τα θαύματα που κάνει9 αμαρτία.
Ο Σταυρός για μας ποτίστηκε με του Χριστού το αίμα
από τις αμαρτίες μας να σώσει τον καθένα.
Σταυρός ο ευεργέτης μας, ψυχών η σωτηρία
μ’ άνθρωπος πορώθηκε και ζη μες τη σκοτία.
Βρίζει Σταυρό και το Χριστό που επάνω εκρεμάσθει
μονάχα για χατήρι μας να τον εξαγοράσει.
Καμία χάρη στο Σταυρό καμία ευεργεσία
οι άνθρωποι αντίθετα βρίζουν με κακία.
Δεν την αναγνωρίζουνε την τόση αξία
δεν ξέρουνε προς χάρη του θα εύρουν σωτηρία.
Είναι φρικτό αμάρτημα Σταυρό να βλασφημίσεις
σε περιμένει ο θάνατος αν δεν μετανοήσεις.
Στον άλλο κόσμο θα το δεις το μέγα σου το σφάλμα
μα τότε πια θα είναι αργά να έρθει η μετάνοια

Άγιος Μύρωνας Ηρακλείου

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση της Ευτυχία Ψαλιδακη.

8 Αυγούστου 2Ο17 Εορτής Και μνήμης.
Αγίος Μύρωνας Επίσκοπος Κρήτης.
Χρόνια Πολλά.

 

Άγιος Μύρωνας Ηρακλείου: Η ζωή του, τα Ραύκεια και ο... θρύλος του Δράκου (pics vid)

Στο επίκεντρο του θρησκευτικού ενδιαφέροντος για ένα διήμερο θα βρεθεί και φέτος η…

creteplus.gr

Άγιος Μύρωνας Ηρακλείου: Η ζωή του, τα Ραύκεια και ο... θρύλος του Δράκου (pics+vid)

Στο επίκεντρο του θρησκευτικού ενδιαφέροντος για ένα διήμερο θα βρεθεί και φέτος η κωμόπολη του Αγίου Μύρωνα με αφορμή την εορτή του πολιούχου Αγίου η χάρη του οποίου τιμάται τις 8 Αυγούστου και συγκεντρώνει χιλιάδες προσκυνητών απ όλη την Κρήτη και την χώρα γενικότερα.

Πρώτη Δημοσίευση: 2013-08-06 13:49:42

Η εορτή του Αγίου Μύρωνα στην ομώνυμη κωμόπολη
Όλα και φέτος είναι έτοιμα από την πλευρά της Εκκλησίας προκειμένου να υποδεχθεί τους χιλιάδες προσκυνητές που θα σπεύσουν το διήμερο 7 και 8 Αυγούστου , για τιμήσουν και ανάψουν ένα κερί στη μνήμη του , να προσκυνήσουν τα ιερά λείψανα του και την σεπτή εικόνα του αλλά και να λάβουν το θαυματουργό Αγίασμα που επί αιώνες αναβλύζει από τη σκήτη του Αγίου Μύρωνα που βρίσκεται κάτω από την εκκλησία στην οποία υπάρχει ο τάφος του Αγίου.

Ο εσπερινός θα αρχίσει στις 7:30 μμ της Τετάρτης 7 Αυγούστου και στις 10 το βράδυ  θα ακολουθήσει Ιερά Αγρυπνία κατά το Αγιορείτικο τυπικό.

Την Πέμπτη ώρα 7:00 θα ψαλεί ο όρθρος, η Αρχιερατική Θεία Λειτουργία και θα ακολουθήσει η λιτάνευση της ιερών λειψάνων και της σεπτής  εικόνας του Αγίου δια των κεντρικών οδών της κωμόπολης.

Των Ιερών Ακολουθιών θα προεξάρχει ο σεβ. Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ.κ. Ειρηναίος .

Το εσπέρας στις 7:00 θα  τελεσθεί μεθεόρτιος εσπερινός και Ιερά παράκληση .

Εξ' άλλου ο Πολιτιστικός Σύλλογος Αγίου Μύρωνα στο πλαίσιο των «ΡΑΥΚΕΙΩΝ 2013» και με αφορμή την εορτή του πολιούχου οργανώνει διήμερο Κρητικό γλέντι στην πλατεία της κωμόπολης.

Έτσι την Τετάρτη 7 Αυγούστου στο παραδοσιακό πανηγύρι στην πλατεία της κωμόπολης  θα παίξει το συγκρότημα των  Μιχάλη  Καλλέργη και Γιάννη Ρομπογιαννάκη και την Πέμπτη 8 Αυγούστου το συγκρότημα των Νίκου και  Γιώργου Στρατάκη ενώ και τις δυό βραδιές θα μετέχει το παιδικό κρητικό συγκρότημα χορού του Πολιτιστικού Συλλόγου.

Ο βίος του Αγίου Μύρωνα

Με την ευκαιρία της εορτής παραθέτομε κάποια στοιχεία που αφορούν στον τιμώμενο Άγιο : Η Ραύκος υπήρξε η πατρίδα του Αγίου Μύρωνα και προς τιμή του στη συνέχεια πήρε το όνομα του  . Η γέννηση του Αγίου τοποθετείται περί το 250 μΧ, στα χρόνια του αυτοκράτορα Δεκίου και η κοίμηση του περί το 350 μΧ.

Ανήλθε στον επισκοπικό θρόνο της Γορτύνης περί το 320-330 μΧ.

Ωστόσο εδώ η παράδοση διχάζεται. Δηλαδή ,έχει γεννηθεί ζήτημα ,αν υπήρξε επίσκοπος Γορτύνης, δηλαδή πρόεδρος Κρήτης ή ήταν απλώς Επίσκοπος Κνωσού. Κι αυτό γιατί τα παλαιότερα κείμενα που τον φέρουν ως επίσκοπο (Γορτύνης) Κρήτης ,ενώ τα νεότερα ως επίσκοπο Κνωσού.

Χωρίς αμφιβολία πρέπει να δεχτούμε τη μαρτυρία του αρχαιότερου βίου του, ενός σχετικά αξιόπιστου κειμένου του 10ου αιώνα  ή των αρχών του 11ου αιώνα, που τον φέρει ως «πρόεδρον  Κρήτης»,δηλαδή επίσκοπο (Γορτύνης) Κρήτης . Σε ότι αφορά δε τη νεότερη αγιολογική παράδοση που τον φέρει ως επίσκοπο Κνωσού, αυτή  φαίνεται να οφείλεται στη μεταφορά της παλαιάς επισκοπής Κνωσού στη πόλη Ραύκο, δηλαδή στον Άγιο Μύρωνα κατά τη δεύτερη βυζαντινή περίοδο στο νησί.

Ο Άγιος γεννήθηκε από γονείς ευγενείς και ευσεβείς. Η γέννηση και η ανατροφή του συνέπεσε με τα δύσκολα χρόνια των διωγμών του Δεκίου, γι’ αυτό άλλωστε και οι γονείς του προσπάθησαν με μεγάλη επιμέλεια να τον αναθρέψουν σωστά και να τον προφυλάξουν από τις αμαρτωλές επιδράσεις τις ειδωλολατρίας της εποχής εκείνης.

Ήδη από την παιδική του ηλικία ήταν εμφανής η μελλοντική εξέλιξη του στους κόλπους της εκκλησίας. Από παιδί φάνηκε ο φιλανθρωπικός χαρακτήρας  του καθώς και οι θαυματουργές ικανότητες του, γεγονός που αποδεικνύεται από τα πάμπολλα θαύματα που έκανε. Ένα χαρακτηριστικό είναι αυτό με τα σταφύλια και το κρασί.

Μια χρονιά, λέει η παράδοση , μοίρασε στους φτωχούς όλα τα σταφύλια από τα αμπέλια της οικογένειας του. Η μητέρα του έκανε την παρατήρηση πως όλο το χρόνο κόπιαζαν για το αμπέλι εκείνο και τώρα δεν έμειναν σταφύλια για να κάνουν κρασί.
Εκείνος όμως χωρίς να αντιμιλήσει στην μητέρα του της είπε χαρακτηριστικά «εφύλαξεν και για μας ο θεός ,μητέρα!». Πήγε στο αμπέλι και βρήκε μόνο ένα τσαμπί σταφύλι με τρεις ρόγες. Το έφερε στο σπίτι και το έβαλε στο ποτήρι. Αμέσως άρχισε να τρέχει ο μούστος, έως ότου γέμισαν τα βαρέλια της οικογένειας καθώς και όλου του χωριού.

Όταν ο Μύρων μεγάλωσε εξασκούσε το επάγγελμα του γεωργού. Και σ αυτήν τη φάση της ζωής του εξακολούθησε να βοηθάει όλους τους ανθρώπους με όποιον τρόπο μπορούσε. Χόρταινε τους πεινασμένους ,έντυνε τους γυμνούς ,φρόντιζε τις χήρες και τα ορφανά, υποδεχόταν τους ξένους και γενικά προσέφερε κάθε είδους βοήθεια στους αναξιοπαθούντες.

Μάλιστα  ένα βράδυ ,όταν ο Άγιος αντιλήφθηκε ότι είχαν πάει κλέφτες να κλέψουν το σιτάρι από το αλώνι του. Οι κλέφτες νόμιζαν ότι κοιμάται. Γέμισαν τα σακιά και ο ένας με τη βοήθεια του άλλου τα φορτώθηκαν στον ώμο τους και έφυγαν . Ο τελευταίος όμως δεν είχε βοήθεια και δυσκολευόταν να σηκώσει το σακί στον ώμο του.

Τότε ο Άγιος σηκώθηκε και με τα ίδια του τα χέρια έβαλε το σακί στον ώμο του κλέφτη. «Ο θεός να σας συγχωρήσει», είπε ο Άγιος και ο κλέφτης έφυγε κατάπληκτος.

Όταν έφτασε σε ηλικία γάμου ο Μύρων, παντρεύτηκε με μια γυναίκα ευσεβή και πιστή. Γρήγορα όμως η σύζυγος του πέθανε και εκείνος, αφιερώθηκε απερίσπαστος στο Θεό.

Μελετούσε καθημερινά τα ιερά κείμενα ,νήστευε και προσευχόταν ενώ παράλληλα συνέχιζε το φιλανθρωπικό του έργο. Επειδή έγινε γνώστη η αρετή του ,χειροθετήθηκε πρώτα Αναγνώστης και στη συνεχεία χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος.

Στα χρόνια που ακολούθησαν ,επί Μεγάλου Κωνσταντίνου, όταν πλέον σταμάτησαν οι διωγμοί ,ο Μύρων επιδόθηκε με μεγαλύτερο ζήλο στο κήρυγμα του Ευαγγελίου, διδάσκοντας όχι μόνο με τα λόγια του αλλά κυρίως με τα έργα του και την αρετή του.

Η φήμη του γρήγορα απλώθηκε παντού γι’ αυτό και όταν πέθανε ο επίσκοπος Κρήτης όλοι, κλήρος, άρχοντες και λαός στράφηκαν σ’ αυτόν και τον παρακάλεσαν να αναλάβει τη διαποίμανση των ψυχών τους.

Έτσι ο Μύρων χειροτονήθηκε Επίσκοπος Κρήτης και με αυτό το αξίωμα πλέον συνέχισε τη θαυματουργή δράση του και το φιλανθρωπικό έργο του.

Κάποτε ενώ περιόδευε την επαρχία του έπρεπε να περάσει το ποτάμι ,που λεγόταν τότε Τρίτων ,το σημερινό Γιόφυρο .
Όμως ήταν χειμώνας και το ποτάμι είχε πλημμυρίσει.

Όταν έφτασε, σταύρωσε τα νερά με την αρχιερατική του ράβδο και σταμάτησε η φυσική ροή του ποταμού, ώστε να περάσει αυτός και η συνοδεία του. Στη συνέχεια έδωσε στο διάκο του τη ράβδο και του είπε να σταυρώσει τα νερά. Έτσι το ποτάμι συνέχισε να τρέχει.

Ο Άγιος έζησε μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Υπολογίζεται ότι κοιμήθηκε περίπου εκατό ετών έχοντας αφήσει πίσω ένα τεράστιο ποιμαντικό και χριστιανικό έργο και προετοιμάζοντας παράλληλα το δρόμο για την είσοδο στην χριστιανική ζωή εκατοντάδων ανθρώπων από τότε ως σήμερα.
Τόσο κατά τη διάρκεια της ζωής του όσο και μετά την κοίμηση του ,πάμπολλα είναι τα θαύματα τα οποία αποδίδονται στο πρόσωπο του.

Ορισμένα από αυτά χρονολογούνται στην περίοδο της Τουρκοκρατίας:

Το 1826 λοιπόν, οι Τούρκοι του Μεγάλου κάστρου, με επικεφαλής τον Χασάν Πασά, εκστράτευσαν εναντίον των χωριών της επαρχίας Μαλεβυζίου.

Αφού συνέλαβαν πολλούς από τους κατοίκους τους οδήγησαν στο χωριό Άγιο Μύρωνα και τους κράτησαν αιχμάλωτους δίπλα στο Ναό του, πάνω στη στέγη ενός  σπιτιού με σκοπό να τους μεταφέρουν την επομένη στην Πόλη και άλλους να τους θανατώσουν κι άλλους να τους Τουρκέψουν.

Για να εμποδίσουν μάλιστα τυχόν απόδραση τους τοποθέτησαν κατά τη διάρκεια της νύχτας και δεύτερη φρουρά. Όλη τη νύχτα οι αιχμάλωτοι προσεύχονταν και επικαλούνταν τη βοήθεια του Αγίου.

Κατά τα μεσάνυχτα παρουσιάστηκε ένα εκτυφλωτικό φως στον ουρανό και σαν πύρινες γλώσσες κατέβηκε και στάθηκε πάνω στο ναό. Ταυτόχρονα ακούστηκαν δυνατές βροντές και εκκωφαντικός θόρυβος.

Οι Τούρκοι νόμισαν ότι χριστιανικός στρατός τους είχε περικυκλώσει και επειδή τους κατέλαβε πανικός, έφυγαν τρέχοντας ενώ οι κάτοικοι του χωριού έσπευσαν να απελευθερώσουν τους αιχμαλώτους, οι όποιοι ευχαριστούσαν τον Άγιο για τη σωτηρία τους.
Το 1826 ο Χουσεΐν Αγάς από τις Αρχάνες ,ο οποίος μάλιστα είχε λάβει μέρος σε πολλές σφαγές κατά των χριστιανών ,είχε τυφλωθεί. Δεν είχε αφήσει μάγο ή γιατρό και να μην τον επισκεφτεί να θεραπευτεί. Όταν ο Χουσεΐν πληροφορήθηκε ότι ο Άγιος Μύρωνας κάνει θαύματα ,ζήτησε και τον έφεραν στο χωριό. Μπήκε στην εκκλησία και γονάτισε μπροστά στον τάφο του Αγίου.
Όλη την ώρα της θειας Λειτουργίας έμεινε γονατιστός .Όταν ο ιερέας  διάβαζε το ευαγγέλιο, φώναξε ο τυφλός: «Δόξα να’χει ο θεός και τιμή ο Άγιος Γέροντας, βλέπω...».

Πράγματι μετά το τέλος της λειτουργίας ,ο Τούρκος Αγάς κατέβηκε στη σπηλιά όπου ασκήτευε ο Άγιος ,έπλυνε τα ματιά του με το θαυματουργό Αγίασμα και έγινε τελείως καλά. Από τότε μέχρι και το 1859 όπου πέθανε, επισκεπτόταν πολύ συχνά το χωριό και το ναό του Αγίου και πρόσφερε δώρα.

Ένα ακόμη από τα εκατοντάδες θαύματα που έχουν καταγραφεί αναφέρεται  στην περίοδο της γερμανικής κατοχής .Τότε, μαζί με άλλους Γερμανούς εγκαταστάθηκε στο χωριό και ο Γερμανός λοχίας Αίφρεν. Ο λοχίας είδε στον ύπνο του τον Άγιο, ο οποίος υποσχέθηκε ότι θα τον βοηθήσει να επιστρέψει σώος στην πατρίδα του, αν δεν προκαλούσε κακό στους κατοίκους.

Ξυπνώντας έντρομος ,αναρωτήθηκε ποιος ήταν αυτός και όταν αργότερα πήγε στην εκκλησία ,με κατάπληξη, αναγνώρισε στην εικόνα του Αγίου τη μορφή που τον επισκέφτηκε τη νύχτα. Από εκείνη την ημέρα δεν ενόχλησε πλέον κανένα  από τους κατοίκους, ενώ ο ίδιος εκκλησιαζόταν κάθε Κυριακή μέχρι την οριστική αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων από το νησί.

Εκατοντάδες επίσης είναι και άλλα θαύματα του Αγίου καθώς είναι αναρίθμητοι οι άνθρωποι εκείνοι που -στο πέρασμα των αιώνων – βρήκαν ανακούφιση ,παρηγοριά και ίαση στη χάρη του Αγίου ενώ πολλά απ’αυτά δεν τα γνωρίζουμε καθόλου.

Το θαυματουργό Αγίασμα & η παράδοση με το δράκο

Από την αυλή της εκκλησίας ,κατεβαίνοντας τη πλαγιά από το δυτικό μέρος ,συναντούμε ένα μικρό σπηλαίο μέσα σε βράχους ,που προχωρεί κάτω από την εκκλησία.

Το σπήλαιο αυτό υπήρξε ο χώρος ασκήτευσης του Αγίου και συνδέεται άμεσα με ένα θαύμα ,το οποίο τέλεσε  ο Άγιος Μύρωνας.
Μια μέρα λοιπόν , λέει η παράδοση ,ερχόταν ένα λιοντάρι στο χωριό από το βόρειο μέρος και οι κάτοικοι του ήταν απογοητευμένοι και φοβισμένοι.

Ο Άγιος Μύρωνας είχε χειροτονηθεί την περίοδο εκείνη επίσκοπος και απουσίαζε από το χωριό .Μια φορά όμως που ο Άγιος είχε επισκεφθεί την ιδιαίτερη πατρίδα του, ο δράκος ξανάκανε  την εμφάνιση του. Αυτό συνέβη ένα πρωί Κυριακής την ώρα που ο Άγιος λειτουργούσε στην εκκλησία του Σωτήρος Χριστού, η οποία υπάρχει έως σήμερα .

Ο Άγιος ,χωρίς να φοβηθεί καθησύχασε τους πιστούς και έστειλε το διάκο με την αρχιερατική του ράβδο να διατάξει το θηρίο στο όνομα του Χριστού ,να μείνει στη θέση όπου βρισκόταν .

Πράγματι το θηρίο έμεινε ακίνητο και νεκρό. Μετά το τέλος της λειτουργίας ο Άγιος στάθηκε στην αυλή της εκκλησίας και έριξε πάνω στο ξαπλωμένο θηρίο που φαινόταν στην πλαγιά ,μια μεγάλη πέτρα.

Την ίδια στιγμή βροχή από πέτρες ,άγνωστο από που, έπεσαν πάνω στο θηρίο το οποίο απολιθώθηκε και έγινε ένας μεγάλος βράχος.

Ο βράχος αυτός έκλεισε-σύμφωνα πάντα με την παράδοση –μέσα του το Δράκο γι’ αυτό και σήμερα ο βράχος  που σώζεται λέγεται «δράκος».

Σήμερα ακόμη φαίνεται η ουρά του λιονταριού στο βορειοδυτικό μέρος του χωριού και το κεφάλι του απολιθωμένο στο νοτιοδυτικό ,ακριβώς μέσα στη σπηλιά που τρέχει το θαυματουργό  Αγίασμα.

Για να μπει κάνεις μέσα στη σπηλιά –το Αγιάσμα όπως λέγεται- πρέπει να κατέβει τρία σκαλοπάτια .Είναι ένας χώρος στενός. Στέγη του το κεφάλι του λιονταριού που απολίθωσε ο Άγιος.

Αριστερά υπάρχει ένα ύψωμα, μισό περίπου μέτρο ψηλότερα από τις πλάκες του δαπέδου, το οποίο –σύμφωνα πάντα με την παράδοση-αποτελούσε την  κλίνη του ασκητή Αγίου.

Γύρω-γύρω υπάρχουν βράχοι, ενώ χαμηλά στο δάπεδο υπάρχουν τρεις λακκούβες. Στη μεσαία τρέχει πάντα αγίασμα.
Σ’ένα βαθούλωμα του βράχου βρίσκεται η εικόνα του Αγίου και μπροστά της υπάρχει αναμμένο πάντα το καντήλι.

Απορία αλλά και εντύπωση ,ωστόσο, προκαλεί τόσο στους κατοίκους του χωριού όσο και στους επισκέπτες, το πως γίνεται, ενώ τόσοι άνθρωποι εδώ και αιώνες βγάζουν αγίασμα ,αυτό να μην τελειώνει ποτέ!

Ο  «δράκος» ένα βαρόμετρο της φύσης
                                                                
Ένα αξιοπερίεργο φαινόμενο συμβαίνει στο βράχο του Δράκου από τα παλιά χρόνια ως σήμερα. Ο βράχος που είναι από γρανίτη και έχει έκταση περίπου 1000τμ ,αποτελεί ένα αλάνθαστο προγνωστικό του καιρού.

Άλλοτε μικρές φυσαλίδες σαν άσπρος αφρός βγαίνουν από τις σχισμάδες του-ένδειξη ότι πρόκειται να βρέξει-σύμφωνα πάντα  με τους κατοίκους ,κι άλλοτε ακούγεται ένας περίεργος θόρυβος μέσα από τον βράχο –ένδειξη πως θα κάνει βαρυχειμωνιά.

Αυτό επιβεβαιώνουν πολλοί κάτοικοι του χωριού, οι οποίοι έχουν υπάρξει μάρτυρες αυτού του φαινομένου. Πολλοί ξένοι ,γεωλόγοι και μηχανικοί έχουν επισκεφτεί το Δράκο αλλά δεν έχουν καταφέρει έως σήμερα να ερμηνεύσουν το ιδιαίτερο αυτό φαινόμενο που η παράδοση και η πίστη το θέλει να λειτουργεί με τη χάρη του Αγίου, ως ένα πρωτότυπο βαρόμετρο της φύσης.

(Τα ιστορικά στοιχεία και οι φωτογραφίες έχουν αντληθεί από το επίσημο  site της Ενορίας  του Αγίου Μύρωνα  http://www.agios-myronas.gr/, το βιβλίο «Άγιος Μύρων Ακολουθίαι και βίος» ,του πριν από χρόνια Αρχιμανδρίτη και νυν  Μητροπολίτη Ρόδου κ. Κύριλλου , από το βιβλίο της   Άγιος Μύρων της Ελευθερίας  Λιναρδάκη ενώ το υλικό συμπληρώνεται από φωτογραφίες του Ν. Μαλτεζάκη, Γ. Μυσιρλάκη , Μ.Μαρκοδημητράκη και Φ. Χανιωτάκη )

 71

 1

 

Συντάκτης: Newsroom CretePlus.gr

Αγίου Μύρωνα

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

 

Η εκκλησία του Αγίου Μύρωνα και ο Τάφος του στο ομώνυμο χωριό του Ν.Ηρακλείου

Η εκκλησία του Αγίου Μύρωνα, βρίσκεται στο δυτικό μέρος του χωρίου και είναι ρυθμού βυζαντινού. Παλιότερα βρισκόταν στην ιδία θέση μια μικρή εκκλησία η…

iscreta.gr

Η εκκλησία του Αγίου Μύρωνα, βρίσκεται στο δυτικό μέρος του χωρίου και είναι ρυθμού βυζαντινού. Παλιότερα βρισκόταν στην ιδία θέση μια μικρή εκκλησία η οποία ήταν αφιερωμένη στα Γενέθλια της Θεοτόκου. Το 1886 η εκκλησία μεγάλωσε από τη δυτική πλευρά και άρχισε σταδιακά να παίρνει τη σημερινή της μορφή.
Το μέγεθος του ναού του Αγίου Μύρωνα που είναι εντυπωσιακό ,δηλώνει ότι δεν πρόκειται για το αφιέρωμα ενός έστω εξέχοντος προσώπου της κρητικής άρχουσας τάξης ,αλλά για ένα επισκοπικό ναό. Τον επισκοπικό χαρακτήρα του ναού αποδεικνύει και η ύπαρξη του σύνθρονου με τον επισκοπικό θρόνο.
Πρόκειται για μια σειρά καθισμάτων για τους κληρικούς στο ιερό βήμα, πίσω από την αγία Τράπεζα. Το σύνθρονο δεν απαντάται πολύ συχνά σε εκκλησίες αυτής της περιόδου και αυτό είναι ένα στοιχείο που δίνει ακόμα μεγαλύτερη ιστορική σημασία στο ναό του Αγίου

 

Ο ναός, που ήταν έδρα  ορθόδοξης επισκοπής από την πρωτοβυζαντινή περίοδο έως την περίοδο της Βενετοκρατίας είναι μια παλαιοχριστιανική βασιλική ,που μετατράπηκε ,κατά τη 2η βυζαντινή περίοδο και πιθανότατα τον 11ο -12ο αιώνα μΧ. σε τετράστυλο σταυροειδή εγγεγραμμένο με τρούλο. Αυτό το μαρτυρεί άλλωστε στον επισκέπτη και η διαμόρφωση  του εσωτερικού χώρου του ναού, που έχει το μεσαίο κλίτος ,πλατύτερο από τα πλάγια . οι κεραίες του σταυρού στεγάζονται με καμάρες ,αλλά και τα γωνιακά διαμερίσματα, χαρακτηριστικό ,που αποτελεί γνώρισμα της ελλαδικής αρχιτεκτονικής.
Οι δυο εξωτερικές όψεις του ναού διαρθρώνονται από τυφλά αψιδώματα ,χαρακτηριστικό της αρχιτεκτονικής της Κωνσταντινούπολης ,κατασκευασμένα από πελεκητούς πωρόλιθους. Τα τόξα των αψιδωμάτων είναι πετολόσχημα ,σχήμα που οφείλεται σε αραβική επίδραση και συναντάται στην ελλαδική σχολή αρχιτεκτονικής.

 

---

 

Το ίδιο ισχύει και για τον τρούλο ,ο οποίος διαμορφώνεται σε οκτάπλευρο από ισάριθμους κτιστούς πεσσίσκους. Οι εξωτερικές όψεις του ναού ήταν επιχρισμένες με υπόλευκο κονίαμα, στο οποίο διατηρούνται σε μεγάλη έκταση και σε άριστη κατάσταση εγχαράξεις, που μιμούνται ισόδομη τοιχοποιία. Οι εγχαράξεις  αυτές έγιναν με τη βοήθεια ειδικού οδοντωτού χάρακα που αφήνει αποτύπωμα από μικρές διαγώνιες αυλακιές.

---

Στο εσωτερικό του ναού, δεξιά όπως μπαίνει ο επισκέπτης στο ιερό, υπάρχει ο τάφος του Αγίου. Είναι περίπου 50εκατοστα ψηλότερος από το δάπεδο της εκκλησίας και σκεπάζεται με μαρμάρινη πλάκα πάνω στην οποία με κεφαλαία γράμματα είναι χαραγμένη η επιγραφή:
<< Μύρωνα ‘Ιεράρχην ο̆ λιθος ου̌τος καλυπτει ο̆΄ν ε̌γρηγοροτα μεν Κνωσσος ως επισκοπών ετίμα καθευδόντα δε ωδε ως θαυματουργον δοξαζομεν καυχημα δε πατριδος ανδρακιας της σημπληρωσας ο βιος αυτου απας μετεστη ουρανοσε μετακληθει ενδοξως κατά το 500μ.χ ετος>>.

Το παρόν εγενετο δαπάνη Γ.Ι.Περιφανακη
Η μαρμάρινη αυτή πλάκα, όπως άλλωστε μαρτυρεί και η επιγραφή ,έγινε δωρεά από τον Γ. Περιφανάκη και κατασκευάστηκε στην Αθήνα περίπου το 1866. Μάλιστα λέγεται, ότι οι κάτοικοι του χωριού τη μετέφεραν από το Ηράκλειο στην εκκλησία πάνω στα χέρια τους για να τιμήσουν τον Άγιο. Κάτω από αυτήν την πλάκα βρίσκονται μερικά σκαλοπάτια που φτάνουν σε ένα χώρο στενό και εκεί βρίσκεται μια άλλη πλάκα που σκεπάζει ένα Μίκρο τάφο ,όπου μέσα του βρίσκονται τα ιερά λείψανα του Αγίου.
Για τον τάφο του Αγίου γνωρίζουμε από το βιβλίο της Ελένης Λιναρδακη ότι έγιναν απόπειρες παραβίασης του και μάλιστα από χριστιανούς. Συγκεκριμένα παλιότερα ,δυο άτομα, ο ένας λεγόταν Τζανάκης ,πήγαν και άνοιξαν τον τάφο με σκοπό να βρουν ένα μικρό κόκαλο για να κάνουν φυλακτά, εκμεταλλευόμενοι έτσι την θαυματουργή δύναμη του Αγίου. Μόλις όμως άρχισαν να ψάχνουν μέσα στον τάφο ,ακουστήκαν φοβερές βροντές και οι δυο ιερόσυλοι εγκατέλειψαν τρομαγμένοι το έργο τους. Ο ένας από τους δυο λέγεται ότι μόλις επέστρεψε σπίτι του πέθανε από αιμορραγία, ενώ ο άλλος τρελάθηκε και πέθανε τρελός ύστερα από λίγες ημέρες.
Επίσης το 1867,όταν εφημέριος του ναού ήταν ο παπά-Μανώλης  Καλυβακης, έγινε η δεύτερη ιεροσυλία στον τάφο του Αγίου. Λέγεται λοιπόν, ότι τότε, ένας από τους γιους του Πορτσή από το Πενταμοδι, ένα διπλανό στον Άγιο Μύρωνα χωριό, έβγαλε ένα από τα ιερά οστά του Αγίου και άρχισε να το χτύπα για να το σπάσει .Την ιδία στιγμή άρχισε να αστράφτει ο ουρανός και βροντές αναστάτωσαν το χωριό. Ο παπά-Μανώλης σκέφτηκε ότι κάτι συμβαίνει στην εκκλησία και έσπευσε μαζί με άλλους χωριανούς να δει τι συμβαίνει. Η εικόνα που αντίκρισαν ήταν τρομακτική.
Ο τάφος ήταν ανοικτός και μέσα σ αυτόν βρισκόταν ένα συμαντρο ,με το όποιο  χτυπούσε το οστό ο ιερόσυλος , ενώ ο ίδιος ήταν νεκρός μέσα στον τάφο και το σώμα του ήταν λιωμένο. Σχεδόν μόνο τα κόκαλα είχαν απομείνει. Ο ιερέας και οι κάτοικοι του χωριού τον πήραν και τον έθαψαν ενώ έκαναν παρακλήσεις και λιτανείες τοποθετώντας το Άγιο Λείψανο ξανά στον τάφο του.
Κεντρική θέση μέσα στο ναό του Αγίου κατέχει μια μεγάλη εικόνα αφιερωμένη στον Άγιο. Δεν γνωρίζουμε τον δημιουργό της . Υπολογίζεται ότι φιλοτεχνήθηκε γύρω στον 16ο αιώνα και είναι θαυματουργή καθώς σε πάρα πολλές περιπτώσεις από τότε έως σήμερα; Μυροβλίζει και αυτή, όπως άλλωστε και ο Τάφος του Αγίου για τον οποίο έγινε ήδη λόγος.
Κεντρική θέση στην εικόνα κατέχει ο Άγιος Μύρωνας, ο οποίος κάθεται στον αρχιερατικό Θρόνο του,με τα χρυσά άμφια. Γύρω-γύρω  στην εικόνα εικονίζονται μερικά από τα θαύματα του. Στην αριστερή πάνω γωνία φαίνεται η σκηνή που ο Άγιος βοηθά τους κλέφτες του σιταριού να σηκώσουν τα σακιά και η επιγραφή λέει << χριστομιμητον δεικνυων συμπαθειαν τοις τον σιτον κλεπτουσιν αρωγος εστιν>>. Στην πάνω δεξιά γωνία είναι η σκηνή που χειροτονείται επίσκοπος και η επιγραφή <<Σκεύος φανείς Πνεύματος του Πανάγιου της Κνωσσου Επίσκοπος χειροτονείται>>. Στην κάτω αριστερή γωνία φαίνεται το θαύμα του ποταμού Τρίτωνα με την επιγραφή: <<Στησας ραματα Τρίτωνα διαβαίνω, ως άλλος Μωυσής και Σοριτο Ελισσαιος>>. Στην κάτω δεξιά γωνία φαίνεται το θαύμα του Δράκου(για το οποίο θα γίνει λόγος παρακάτω) και η επιγραφή λέει: <<Τον νοκτου Δρακοντα πιστεί τροπωσας,του αισθητον δρακοντα πόρρω ελαυνει.>> . Τέλος  στην κάτω μεριά στη μέση της εικόνας ο Άγιος κηδεύεται από πλήθος άλλων επισκόπων και η επιγραφή εξηγεί:<< Ληξασων φθαρτων αιωνια κληρουται.>>
Πολλοί είναι οι άνθρωποι οι οποίοι προσφεύγουν στη θαυματουργή αυτή εικόνα παρακαλώντας τον Άγιο να τους βοηθήσει. Αναφέρεται μάλιστα και ένα περιστατικό-θαύμα που χρονολογείται στην περίοδο της γερμανικής κατοχής .Τότε λοιπόν, μαζί με άλλους Γερμανούς εγκαταστάθηκε στο χωριό και ο Γερμανός λοχίας Αίφρεν. Ο λοχίας είδε στον ύπνο του τον Άγιο, ο οποίος υποσχέθηκε ότι θα τον βοηθήσει να επιστρέψει σώος στην πατρίδα του, αν δεν προκαλούσε κακό στους κατοίκους.
Ξυπνώντας έντρομος ,αναρωτήθηκε ποιος ήταν αυτός και όταν αργότερα πήγε στην εκκλησία ,με κατάπληξη, αναγνώρισε στην εικόνα του Αγίου τη μορφή που τον επισκέφτηκε τη νύχτα. Από εκείνη την ημέρα δεν ενόχλησε πλέον κανένα  από τους κατοίκους, ενώ ο ίδιος εκκλησιαζόταν κάθε Κυριακή μέχρι την οριστική αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων από το νησί .

agiosmyronas.