Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γεωτρόπιο-NG. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γεωτρόπιο-NG. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 21 Ιουνίου 2017

Η καρδιά της Κρητικής λεβεντιάς

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

Το Αμάρι Ρεθύμνου είναι μια όαση στη σκιά του όρους Κέντρος και του Ψηλορείτη στην Κρήτη.
daynight.gr
Πώς τη φαντάζεσαι την όαση της Κρήτης; Στη σκιά του όρους Κέντρος και του Ψηλορείτη κατάσπαρτα τα αμαριώτικα χωριά. Οι άνθρωποι, ριζωμένοι στην εύφορη γη της ρεθεμνιώτικης κοιλάδας. Στον άθικτο, γόνιμο κόσμο τους, που συντηρεί έθιμα, λεβεντιά και παραδόσεις 

Παρακαλάς να σου ’ρθουν όλες οι λέξεις. Ολα τα συναισθήματα. Να μεταδώσεις μια μια τις εικόνες. Να μην αφήσεις έξω τίποτε. Πώς γίνεται όταν νιώθεις ένα χρέος; Ετσι. Οταν θες να είσαι εντάξει απέναντι σε κάτι; Να μην το χαλάσεις;

Μεγάλες δυνάμεις θαρρείς πως έχεις αν νομίζεις πως θα χαλάσεις το Αμάρι. Ούτε ο πολιτισμός, ούτε ο τουρισμός, ούτε τα ποτάμια που φουσκώνουν τον χειμώνα δεν μπόρεσαν να το αλλάξουν χρόνια τώρα. Θέλεις όμως να το καλοκαρδίσεις. Που σου ανοίχτηκε, που σε τάισε, σε πότισε, σου ξημέρωσε τα πιο ψηλά βουνά, σου ’δειξε λίμνες και φαράγγια και παρ’όλα τα μαύρα σύννεφα που μάζεψε εσένα σε ημέρεψε.

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, δίκιο δίνεις. Σ’ αυτούς που παραδόθηκαν πριν από σένα στα μαγέματα της κατάφυτης κοιλάδας. Με τη γλυκάδα στη γη και στους ανθρώπους της, με την αυθεντικότητά της.  Κι ας λένε πως κρατάει το κλειδί που ενώνει δυο θάλασσες –τον μεσαιωνικό βορρά και τον γαλήνιο νότο–, είναι ένα πέρασμα αλώβητο από προσμείξεις.
Κι άλλα λένε. Ιστορίες ένα σωρό. Για τον Δία που κατέβαινε απ’ την Ιδη και λουζόταν στα ποτάμια του, για την Ηρα που έσμιγε μαζί του, για τα σπηλιάρια του θεού Πάνα και το ιερό του Κραναίου Ερμή. Για τους Κουρήτες, τους ημίθεους του Ψηλορείτη που χάρισαν όνομα και DNA στον μισό Δήμο Αμαρίου· που προστάτευαν τον νεογέννητο Δία απ’ την μανία του Κρόνου (του πατέρα του) χτυπώντας τις ασπίδες τους, χορεύοντας πολεμικό χορό.



Η δική σου ιστορία ξεκινά όταν πλέκεις τον μύθο του. Οταν πρωτοακούς για τη μοναδικότητα, για την απείραχτη ομορφιά του. Οταν δεν έχεις ακόμα εικόνα, μα φαντάζεσαι το Θρόνος θρονιασμένο στον λόφο του, την κοιλάδα πολύχρωμη, τους καρπούς ολογίνωτους· τις πορτοκαλιές, τις μηλιές, τις κερασιές και τα αμπέλια. Οταν βάζεις με τον νου τα υψόμετρα και στ’ αλήθεια δεν καταλαβαίνεις τη μεγαλοπρέπεια του Ψηλορείτη. Οταν σκέφτεσαι το Αμάρι ανοιχτόκαρδο σαν όλη την Κρήτη και είναι ακόμα περισσότερο.

Κι ύστερα ανοίγεις τα μάτια και χάνεσαι στους δρόμους του. Ανατολικά· έχεις για σύντροφο τον Ασωμαθιανό κάμπο. Κρεμιέσαι στον Ψηλορείτη· έχεις για φύλακα άγγελο το Κέντρος (ή Κέδρος). Πίσω απ’ το όρος Σάμιτος (που το σπάει στα δυο) πάλι κάμπο βλέπεις, μα τον φωνάζεις «Σμιλιανό». Και όσο περνάει η ώρα, το παρατηρείς, πως του γλυκομιλάς σαν θηλυκό. Πως ό,τι κι αν είναι, περισσότερο απ’ όλα είναι «κοιλάδα». Κατάρρυτη, ανθοφορούσα, προφυλαγμένη από τα βλέμματα, φιλόξενη. Ανοιχτή προς όλους κι όμως σφραγισμένη από βουνά.



Κοιλάδες στον Ψηλορείτη
Ας είναι έτσι η πρώτη γνωριμία. Στα πόδια του λόφου της Κεφάλας, στα όρια της αρχαίας Συβρίτου. Με τον ήλιο να τεντώνεται πίσω απ’ τον Ψηλορείτη, με την πυκνή υγρασία της νύχτας να αχνίζει στον κάμπο. Να σκεπάζει χωράφια και χωριά κάτω απ’ το πέπλο της, μόνο οι κορυφές των δέντρων να ξεμυτίζουν στη θαμπάδα. Να κάτσεις εκεί, όσο χρειάζεται. Να φουσκώσεις τα πνευμόνια μυρωδιές, να χορτάσεις οράματα της φύσης, να βάλεις δώθε κείθε τα σημάδια σου κι ύστερα να μπεις στην ουσία.

Ουσία, όμως δεν είναι κι αυτό; Να εποπτεύεις τα περάσματα; Να νιώθεις στο πετσί σου τη συνέχεια, την αδιάλειπτη κατοίκηση από τους μινωικούς χρόνους; Το Θρόνος στρογγυλοκάθεται στα ερείπια της προαναφερθείσας οχυρής πόλης· αν σταθείς στον βράχο της, σ’τα δείχνει όλα  πανοραμικά.

Τους Αποστόλους, την έδρα του δήμου, Αγία Φωτεινή, τον λόφο του Αγίου Αντωνίου στο Βένι, τον αρκαδιώτικο δρόμο, το Καλογέρου, την πλούσια ασωμαθιανή γη. Κι όσο γλυκός είσαι εσύ, τόσο είναι κι αυτό μαζί σου. Σε φιλεύει, μικρές μικρές σταγόνες τα όσα έπονται. Στην εκκλησιά της Παναγιάς (14ος αι.) το πρώτο λαξευτό σου θύρωμα· στο δάπεδο τα ψηφιδωτά της προγενέστερης (7ου αι.) παλαιοχριστιανικής.

Γαντζώνεσαι λοιπόν στα Ψηλορειτιανά γκρέμια και απ’ τα υψώματά του μετράς χωριά. Περίπου 40 φτιάχνουν το Αμάρι, μα από τούτη την μπάντα βλέπεις μόνο τα μισά. Οσες στέγες θωρείς, όπως κι οι αμαριώτικες ψυχές, είναι σφιχταγκαλιασμένες. Τα όρια κάθε οικισμού ξεκάθαρα. Καθένας με το καφενείο του ανοιχτό. Με τα στενά λουλουδιασμένα, τα σπίτια πέτρινα, τους τοίχους ατέρμονους, να παραπέμπουν σε χαρακτήρα φρουριακό.



Παγκάκια και πεζούλες στους ασφαλτόδρομους δεν χωρούν άλλα παππούδια· με τις κατσούνες ανά χείρας, με τις όποιες συζητήσεις να φουντώνουν, όταν σε εντοπίζουν τα ξεχνούν όλα κι αρχίζουν τα «ποιος είσαι εσύ;» και (σχεδόν αμέσως, χωρίς παύση) τα «κάτσε επαέ να πιούμε μια ρακή». Ετσι προλογίζονται τα καλύτερα. Οι γνωριμίες, οι χοροί, τα βολταράκια. Σηκώνεται ο ένας, σου ανοίγει μια εκκλησία, σε πιάνει ο άλλος, σε μπάζει σπίτι του.

Εχεις φαγωθεί να βρεις τα απολιθώματα στα Πλατάνια, έρχονται δυο δυο και ψαχουλεύουν τα χώματα μαζί σου. Ηταν να μη γνωρίσεις τον Τίτο και τη Μαρία Σιγανού στο καφενείο τους· στο απάγκιο του βουνού με τα ελάχιστα τραπέζια και τις κορνιζαρισμένες μνήμες. Εκεί όπου «πάει άσκημα» να μην κεραστείς.

Μπουκώνεσαι λοιπόν τυροπιτάκια χειροποίητα και μες στη σιωπή σου γνωρίζεις τα Πλατάνια.Κατά έναν περίεργο τρόπο, λέει, έχουν τα πιο πολλά παιδιά απ’ όλα τα υπόλοιπα χωριά. Επίσης μαθαίνεις πως θες μία ώρα για την εκκλησία του Αγίου Αντωνίου (και τη σπηλιά του Πάνα) αν περπατήσεις στο φαράγγι. Σιγουρεύεσαι κιόλας πως τις πέρασες τις… πεταλίδες του Ψηλορείτη – πως είναι πίσω, στον δρόμο για τη Βισταγή.


Ωραία τα έψαξες τα απολιθώματα. Τίποτα δεν βρήκες. Εκατσες όμως στο καζάνι του χωριού, που για καλή σου τύχη γιόρταζε διπλή γιορτή! Υπερβολή ακούγεται, μα του Αϊ-Γιώργη του Μεθυστή δεν ξέρεις τι να πρωτοπιείς και τι να πρωτοκάνεις. Καζανέματα απ’ τη μια, το άνοιγμα του βαρελιού με το καινούργιο κρασί από την άλλη. Δοκιμές, πειράγματα, χαρές και μπριζολίδια. Δεν μπορούσες να ευχηθείς καλύτερη εισαγωγή. Πιο… αμαριώτικη.

Η συνέχεια σε βρίσκει στον Φουρφουρά, το πιο ζωντανό χωριό της διαδρομής. Πίσω του οι Κουρούτες· καβάλα στον χωματόδρομο που στοχεύει την κορφή του Ψηλορείτη. Περνάς το πρινόδασος Παρδί και φτάνεις στο καταφύγιο (άκου όνομα) Στουμπωτός Πρίνος – σε απόσταση αναπνοής από τις γυμνές κορφές του γίγαντα της Κρήτης. Κατρακυλάς πάλι, σιμώνεις στο Αποδούλου, πέφτεις πάνω σε έναν μινωικό οικισμό. Ετσι κάνεις και «πιάνεις» την Αγία Γαλήνη. Αν σου κάνουν και τη χάρη τα σύννεφα, πετάς πάνω απ’ το Λιβυκό!

Λιβάδια και ρέματα
Χίλιες εικόνες να ’χες φανταστεί, παραπάνω βλέπεις. Απ’ τα ερείπια της παλαιοχριστιανικής βασιλικής Βυζαρίου κλέβεις ματιές στο Πετροχώρι. Στην καρδιά του κάμπου το τοπίο γίνεται εύφορο ξανά. Πλησιάζεις κι άλλο, στο σταυροδρόμι της Σχολής Ασωμάτων αφουγκράζεσαι τον χτύπο της. Στο εγκαταλελειμμένο μοναστήρι της μέσης βυζαντινής περιόδου (που από το 1930 φιλοξένησε τη Γεωργική Σχολή) παρακολουθείς τη λειτουργία, τα γεμάτα στασίδια της κεντρικής εκκλησιάς.Ο,τι κι αν σκεφτείς γι’ αυτό τον τόπο λίγο είναι. Και λιακάδα να μην είχε, πάλι φωτισμένο θα τον έλεγες.

Στο Μοναστηράκι περιηγείσαι στη δυτική πλευρά του Αμαρίου. Στα χαλάσματα του 300.000 τ.μ. αγνώστου μέχρι πρότινος μινωικού παλατιού, φαντάζεσαι μια μεγαλοπρέπεια παρόμοια με της Φαιστού, της Κνωσού και των Μαλίων. Ελάχιστα όμως διακρίνει το άπειρο μάτι. 90 συγκοινωνούντα δωμάτια, αποθήκες και εργαστήρια ήρθαν στο φως, μαζί με λίθινα αγγεία και ένα μεγάλο αριθμό σφραγισμάτων (αποτυπώματα σφραγίδων σε πηλό).

Το αποτύπωμά της σου αφήνει (άθελά της) και η 96χρονη κ. Μαρίνα στην εκκλησιά του Αρχαγγέλου Μιχαήλ (ή Αϊ-Στράτηγου για τους ντόπιους) στο κέντρο του χωριού. «Φτιάχνετε απ’ αυτά στον τόπο σας;» ρωτάει. Και σου ετοιμάζει ό,τι έχει, ρακή και κουλουράκι να ξαποστάσεις, αφού της δώσεις πίσω το κλειδί του ναού.



Σκόρπιες κουβέντες βγαίνουν απ’ τα χείλη της, μα γεμάτες νόημα. Πως «θρησκεύανε οι ανθρώποι παλιά», πως «τα παιδιά δεν κάθονται. Ερχονται και φεύγουν το βράδυ», πως παρόλο που είναι μοναχή, για σένα ανησυχεί, πώς τα βολεύεις: «εδώ είναι εξοχή, θα βρούμε ένα χόρτο, ένα σαλιγκάρι», σε κοιτάει… Τις ευχές της κουβαλάς στον κόρφο σου και απ’ τη μια εξοχή πετιέσαι την άλλη.

Στο «Νευς» Αμάρι· που κατ’ αυτό τον τρόπο χάνει την έννοια της «επαρχίας» και προσδιορίζεται ως οικισμός. Κεφαλοχώρι ήταν πάντοτε. Γνωστό για το περίτεχνο καμπαναριό του στη θέση παλιού βενετσιάνικου πύργου. Και για την Αγία Αννα, που είναι, λέει, από τις αρχαιότερες της Κρήτης. Και για τον Αγιο Νικόλαο με το ενδιαφέρον τέμπλο. Και για το λαογραφικό μουσείο. Και το διατηρητέο διδακτήριο που φροντίζει ο σύλλογος.


Γι’ αυτό που δεν ήρθες ως εδώ, που δεν είχε περάσει καν απ’ το μυαλό σου, είναι για το προξενιό! «Κρητικό θα πάρεις, πάει και τελείωσε». Ετσι ξεκινάει η κουβέντα. 
«Συλλογισμένη σε θωρώ. Μην πολυκοσκινίζεις γιατί δε θα ζυμώσεις ποτέ…» και άλλα τέτοια… συνωμοτικά ακούς απ’τον Γεώργιο Μαρκαντώνη και τον Γεώργιο Ανδρουλιδάκη, που ύστερα σε ρωτούν και τη γνώμη σου· αν οι Κρήτες, λέει, διαφέρουν απ’ τους Ελλαδίτες. Τι να τους πεις τώρα; Οχι; Ομόφωνα τα συμφωνούν πως δεν είναι η ίδια ράτσα κι αρχίζουν τα χωρατά, τις μαντινάδες και τα «ελευθεροβενιζελικά»: πως μετά απ’ αυτόν «ούλοι είναι βάλ’ τους σ’ ένα τσουβάλι και πέταξέ τους στη θάλασσα». Αντρίκια πράματα, ξεκάθαρα.

Με βαριά καρδιά τούς αφήνεις για τον Μέρωνα· εκεί που «μέρωσε» η Παναγία και προς τιμήν της χτίστηκε στα τέλη του 14ου αι. ένα εκκλησάκι. Ορδές τώρα οι τουρίστες για τη φθαρμένη εικόνα.  Λίγοι πάντως κάνουν τον κόπο να ανέβουν στον Κουλέ, να δουν πώς ημερεύουν απ’ τα ύψη του και αυτοί, και η Παναγιά, και ο Χριστός, και όλα!


Τέλος πάντων, από εδώ θα συνεχίσεις είτε προς Γερακάρι, Βρύσες και Ανω Μέρος είτε στην κοιλάδα της Γιους, να χαρείς τον Πατσό, την Παντάνασσα, τους Βολιώνες και τη λίμνη. Διαλέγεις και παίρνεις. Περπάτημα στο φαράγγι με τον βραχοσκεπή ναό και το άλλοτε ιερό του Κραναίου Ερμή; Βολιώνες και θέα απ’ τη μονή Αγίου Αντωνίου; Γύρω γύρω τη λίμνη Ποταμών να δεις πώς φτιάχνεται από το μηδέν ένα σπουδαίο οικοσύστημα; ’Η πίσω, ανάμεσα σε φίλους στο Νευς Αμάρι; Εδώ σε θέλω. Κοιλάδα-ξεκοιλάδα, τι είναι τελικά για σένα ο τόπος; Τα τοπία ή οι άνθρωποι;



Πηγή: thetravelbook

Κυριακή 18 Ιουνίου 2017

από την παραλία Τρυπητή προς το Ηράκλειο!

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του Τάσος Παντελής.
Η Τρυπητή στη νότια πλευρά του Νομού Ηρακλείου αποτελεί ένα κρυμμένο θησαυρό!

Το «κινηματογραφικό» βίντεο της διαδρομής από την παραλία Τρυπητή προς το Ηράκλειο!

Για όσουν «κατέχουν» τις σπάνιες ομορφιές της Κρήτης, είναι γνωστό πως η παραλία Τρυπητή στη νότια πλευρά του Νομού Ηρακλείου αποτελεί ένα κρυμμένο θησαυρό! Τα βαθιά, καταγάλανα νερά του κρητικού πελάγους και η απόλυτη ηρεμία του απομακρυσμένου τοπίου, ικανοποιούν ακόμη και τον πιο απαιτητικό ταξιδιώτη. Είναι αλήθεια πως χρειάζεται λίγη περισσότερη υπομονή μέχρι να φτάσεις και να αντικρίσεις την παραλία έπειτα από χιλιόμετρα χωματόδρομου, αλλά στο τέλος αυτό που μένει είναι μόνο ικανοποίηση από την απόλαυση του τελικού προορισμού
[ Γράφει ο Αντώνης Τσαλίκης ]



Η διαδρομή προς την παραλία από το χωριό Άγιοι Δέκα, μέσω του φαραγγιού της Τρυπητής (Ηρακλείου) και το ελαιόδασος του Αγίου Σάββα, είναι μια σπάνια εμπειρία που περιλαμβάνει δεκάδες «φωτογραφίες» αυθεντικής Κρήτης. Η διάσχιση του άγριου τοπίου στα Αστερούσια Όρη, αφήνει στην άκρη την κούραση από τις δυσκολίες του δρόμου και σας καθηλώνει στο παράθυρο να απομνημονεύετε ίσως τις πιο εντυπωσιακές εικόνες από το ταξίδι σας στο νησί!



Η Asudeh, μία Ιρανή τουρίστρια που βρέθηκε τις τελευταίες εβδομάδες στην Κρήτη, πραγματοποίησε το μικρό αυτό ταξίδι με μίνι-βαν και με την βοήθεια του συντρόφου της, ο οποίος είναι έμπειρος κινηματογραφιστής, μας χάρισαν ένα πραγματικά εντυπωσιακό βίντεο ( πηγή: Asuh’s World channel). Τα αριστοτεχνικά σκηνοθετημένα πλάνα και οι πανοραμικές λήψεις από αέρος με drone, κάνουν την σύντομη παραγωγή να μοιάζει με χολιγουντιανή ταινία!



Το ζευγάρι αφού έφτασε στην μαγευτική παραλία και ξεκουράστηκε στην απόλυτη ησυχία που προσφέρει τον μήνα Απρίλιο, ξεκίνησε για την επιστροφή προς το Ηράκλειο. Με απόλυτα κινηματογραφικό τρόπο κατέγραψαν σταδιακά το πιο εντυπωσιακό τμήμα της διαδρομής από την Τρυπητή  μέχρι τα βόρεια και ιδιαίτερα το πιο στενό τμήμα του φαραγγιού που σχεδόν «κόβει» την ανάσα! Μπορούμε να πούμε πως πρόκειται για μία περίπτωση όπου η εικόνα «μιλάει» από μόνης της…
Απολαύστε:


Κυριακή 11 Ιουνίου 2017

Ελλάδα! Ελλάδα! Ελλάδα! - Greece! Greece! Greece!

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο του χρήστη CrazyCello.
 
 
Ο χρήστης CrazyCello κάνει μουσική.
Greece! Greece! Greece!
Enjoy this beautiful video of the Greek folk song “Μήλο μου Κόκκινο” performed in a special CrazyCello way.
Filmed at Meteora and Trizonia (island in the Corinthian Gulf).
Here’s Greece at its best !
THANKS for SHARING !

P.S. Don’t try this at home :) #CrazyCello
Ελλάδα! Ελλάδα! Ελλάδα!
Απολαύστε αυτό το όμορφο βίντεο από το ελληνικό λαϊκό τραγούδι "Μήλο μου κόκκινο" που έγινε με ιδιαίτερο τρόπο.
Γυρίστηκε στα μετέωρα και trizonia (νησί του κορινθιακό κόλπου).
Εδώ είναι η Ελλάδα στα καλύτερα της!
Ευχαριστώ που το ανταλλαγή!

ΥΓ. Μην το δοκιμάσετε στο σπίτι :)
#CrazyCello

Σάββατο 10 Ιουνίου 2017

Δείτε την εκπληκτική ακτογραμμή της Ελλάδας

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο του χρήστη TRIPinVIEW.
 
 

View the amazing coastline of Greece like never before!
Just visit www.tripinview.com and enjoy 146.000 aerial photos and 103 hours high definition video.

Δείτε την εκπληκτική ακτογραμμή της Ελλάδας όπως ποτέ πριν!
Απλά επισκεφτείτε το www.tripinview.com και απολαύστε 146.000 εναέριες φωτογραφίες και 103 ώρες υψηλής ευκρίνειας βίντεο.

επισκεφθείτε το Ναύπλιο

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

15 λόγοι για να επισκεφθείτε το Ναύπλιο

Συντάκτης: Αναστασία Καρούτη, 26/08/2015
Εκτός από όλες τις γνωστές πληροφορίες – πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας, πόλη των ερωτευμένων, βενετσιάνικη αρχιτεκτονική, ορμητήριο για κοντινές αποδράσεις σε αρχαιολογικούς χώρους και νησιά του Αργοσαρωνικού, το Ναύπλιο κρύβει και άλλα μυστικά. Ας δούμε μερικά:
http://www.flowmagazine.gr/images/uploads/15_logoi_gia_na_episkeftheite_to_nauplio_original.jpg
1. Παγωτό. Το καλύτερο παγωτό είναι αυτό του «Ιταλού». Δοκιμάστε μους γιαουρτιού και σοκολάτα με grappa ή τσίλι (Antica Gelateria di Roma, Φαρμακοπούλου 3, Ναύπλιο).
2. Θα μάθετε για την οικολογία και την αρχιτεκτονική από τη Ματίνα, ενώ θα βλέπετε γύρω σας μικρά αριστουργήματα στο Head (οδός Κοκκίνου 6).
3. Το καλύτερο πρωινό, θαλάσσιο μπάνιο θα το κάνετε στο Νεράκι, μια μικρή παραλία με βότσαλο στο μονοπάτι που οδηγεί από την Αρβανιτιά στην Καραθώνα (βλ. φωτό)
4. Θα φάτε εκπληκτικά στον «Αρκούδα», μια παραδοσιακή ταβέρνα στην Ασίνη, ένα χωριό που απέχει 10’ από το Ναύπλιο με αυτοκίνητο.
5. Θα πιείτε απίστευτο μοχίτο στο «Άνω Κάτω» (απέναντι από το στρατόπεδο) και θα γνωρίσετε το Νίκο, ένα αληθινό καλλιτέχνη. Τα έργα του βρίσκονται εντός του καταστήματος και είναι ιδιαίτερα.
6. Θα μάθετε τα πάντα για τα κομπολόγια στο Μουσείο Κομπολογιού και θα δείτε παλιές, αυθεντικές παραδοσιακές φορεσιές στο Πελοποννησιακό Λαογραφικό ίδρυμα. Με λίγα λόγια, θα ταξιδέψετε στο χρόνο.
15_logoi_gia_na_episkeftheite_to_nauplio
7. Ο περίπατος στο «γύρο της Αρβανιτιάς» το πρωί και έπειτα το απόγευμα θα σας αποκαλύψει πόσο αλλάζει ένα μέρος στη διάρκεια μιας ημέρας και μόνο. Το φως, οι μυρωδιές, όλα μεταμορφώνονται. Ανεβείτε στην εκκλησία της Παναγίτσας για να απολαύσετε τη μοναδική πανοραμική θέα στον Αργολικό κόλπο.
8. Ο καιρός και τα χρώματα. Η αρχιτεκτονική. Δεν είναι τυχαίο ότι οι καλύτερες εποχές για να δει κανείς το Ναύπλιο είναι η άνοιξη και το φθινόπωρο. Ειδικότερα τα πρωινά του φθινοπώρου είναι μαγευτικά στο Ναύπλιο: το φως είναι χρυσό και η μυρωδιά των πεύκων μεθυστική. Τα κτίρια της παλιάς πόλης είναι κυρίως νεοκλασικά και σας επιβάλλουν την παρουσία τους, ενώ στη νέα πόλη κανένα κτίριο δεν ξεπερνά τους τρεις ορόφους: έτσι, παντού υπάρχει φως, αέρας και μια αίσθηση εγγύτητας.
9. Το πιο γλυκό wine και tapas bar, το «Ες Αεί», στην οδό Σταϊκοπούλου. Υπέροχη μουσική, ωραία εξυπηρέτηση, καλό κρασί, τυριά και αλλαντικά. Το πιο ρομαντικό μπαρ, το «Κοντραμπάσο», στην οδό Πολυζωΐδου, στην ανηφόρα προς την πλαζ της Αρβανιτιάς, με έπιπλα από χρωματιστές παλέτες, βουκαμβίλιες να σας πλαισιώνουν και περαστικούς που εσείς παρατηρείτε, αλλά εκείνοι όχι (είναι το σημείο που προσφέρεται για ραντεβού).
10. Η συνοικία Πρόνοια, γιατί κρύβει καλά μεζεδοπωλεία: Θα φάτε ωραία μεζεδάκια στον «Ψείρα», ένα μικρό ταβερνάκι στην Πρόνοια, στους πρόποδες του Παλαμηδιού. Ο κ. Χάρης και η κ. Χρύσα θα σας εξυπηρετήσουν ζεστά και με πολύ κέφι – δεν είναι τυχαίο που τα γέλια των θαμώνων ακούγονται στο στενό (που είναι γεμάτο γιασεμί και αγιόκλημα). Στην οδό 25ης Μαρτίου θα βρείτε και ένα άλλο μέρος για γευστικά μεζεδάκια, το «Πηδάλιο». Τα θαλασσινά του είναι όνειρο (και η ρακή και οι τιμές του!).
11. Οι άνθρωποι. Οι Ναυπλιώτες είναι από τους πιο ιδιαίτερους ανθρώπους που θα γνωρίσετε στην Ελλάδα: είναι σαρκαστικοί, με οξύ χιούμορ, καλοί αφηγητές, με έναν αέρα κοσμοπολίτικο. Σε πολλούς φαίνονται περίεργοι και απόμακροι, αλλά είναι έτσι μέχρι να τους γνωρίσετε καλύτερα. Έχουν ιδιαίτερο γούστο και είναι τρελούτσικοι (οι ντόπιοι λένε πως «όποια μάνα χάσει το τρελό παιδί της, στ’ Ανάπλι θα το βρει»).
15_logoi_gia_na_episkeftheite_to_nauplio
12. Οι περίπατοι. Ο γύρος της Αρβανιτιάς, το Παλαμήδι, η Ακροναυπλία, μια βόλτα μέχρι την Καραθώνα με τα πόδια, ένας περίπατος στον Ψαρομαχαλά (η γειτονιά με τα στενά δρομάκια στο επάνω μέρος της παλιάς πόλης), περπάτημα στην παραλία έως το φάρο του λιμανιού… Στο Ναύπλιο περπατά κανείς πολύ, αλλά αξίζει τον κόπο. Οι βουκαμβίλιες που υπάρχουν παντού θα δώσουν χρώμα στις βόλτες σας.
13. Το νεκροταφείο. Ακούγεται μακάβριο, αλλά το νεκροταφείο του Ναυπλίου είναι πανέμορφο: παλαιοί τάφοι εύπορων οικογενειών θα σας… κόψουν την ανάσα – ο διάκοσμός τους είναι πλούσιος σε γλυπτά και μοναδικός. Αξίζει μια επίσκεψη.
14. Τα βιβλία και τα κεραμικά. Τα νοσταλγικά δώρα. Θα βρείτε ποιοτικές εκδόσεις στον «Αποσπερίτη», ένα μικρό βιβλιοπωλείο στην παλιά πόλη (Λεωφ. Αμαλίας 30) και κεραμικά στην «Πολυτίμη» (οδός Βασ. Όλγας 17) και στο εργαστήρι Γένεσις (οδός Καποδιστρίου 10). Δώρα από άλλες εποχές θα ανακαλύψετε στην οδό Σταϊκοπούλου, στο «Καρνάγιο» και στο Μεγάλο Δρόμο (όπως αποκαλούν οι ντόπιοι την οδό Βασ. Κωνσταντίνου), στο «Λαϊνέλι» – παλιά παιχνίδια, καρτ ποστάλ, κοσμήματα, διακοσμητικά.
15. Ο ρομαντισμός, ο αέρας περασμένων εποχών, η μελαγχολία, η νοσταλγία: Είναι ό,τι χαρακτηρίζει την παλιά πόλη, μια πόλη ποιητών και καλλιτεχνών, όμως δε σας αφήνουν καμιά πικρή γεύση. Στο Ναύπλιο κανείς νιώθει ερωτευμένος και γεμάτος πάθος. Απολαύστε το!

Κυριακή 4 Ιουνίου 2017

Το φαράγγι Χα και ο καταρράκτης Μάστορα των 215 μέτρων

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

Το νερό κατέβαινε από ψηλά, από τα βουνά της Θρυπτής, και σχημάτιζε ένα τεράστιο καταρράκτη... «του Μάστορα», 215 μέτρα ύψος, ο μεγαλύτερος στην Κρήτη. Το νε...
youtube.com
 Το νερό κατέβαινε από ψηλά, από τα βουνά της Θρυπτής, και σχημάτιζε ένα τεράστιο καταρράκτη... «του Μάστορα», 215 μέτρα ύψος, ο μεγαλύτερος στην Κρήτη. Το νερό χτυπούσε στα πλάγια του φαραγγιού και, από τη μια λιμνούλα στην άλλη, έφτανε ορμητικά στην έξοδο.
Βίντεο: Λεωνίδας ΚΛώντζας

Παρασκευή 2 Ιουνίου 2017

Ένας είναι ο Φάραγγας ...



Η Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο του χρήστη Festivalaki: Cretan festival of Arts & Culture.

 
















Festivalaki: Cretan festival of Arts & Culture
Ένας είναι ο Φάραγγας ... τ' άλλα όλα είναι φαράγγια
To εντυπωσιακότερο βίντεο που έχουμε δει μέχρι σήμερα για ένα από τα μεγαλύτερα φαράγγια της Ευρώπης και εκ των κορυφαίων αξιοθέατων της Κρήτης ... Με περίπου 17χλμ μήκος και αναπτύγματα πλευρών που ξεπερνούν τα 2χλμ σε μπόι, η Σαμαριά αποτελεί τον πυρήνα του Εθνικού δρυμού των Λευκών ορέων φιλοξενώντας μια σπάνια βιοποικιλότητα και βέβαια το ενδημικό Κρητικό αγρίμι, τον Κρητικό Αίγαγρο ... Πάρτε μια ανάσα κι αντέστε να το φέρουμε μια βόλτα μετά Κρητικής μουσικής (πυργώσετε οπότες τον ήχο)
Samaria gorge is one of Crete's most popular sightseeings .... With more than 17km length and slopes that end to peaks of more than 2000m height, it is considered one of the greatest gorges in Europe hosting a very rare biodiversity and a significant population of the endemic wild goat (also known as Kri - Kri) ... Take a deep breath and let us tour you around !

Πέμπτη 1 Ιουνίου 2017

ΚΟΥΛΕΣ ΛΙΜΑΝΙ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο του χρήστη Η Κρήτη Είναι Μόνο Μία.



Η Κρήτη Είναι Μόνο Μία
ΚΟΥΛΕΣ ΛΙΜΑΝΙ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ🇬🇷🇬🇷🇬🇷🇬🇷🇬🇷🇬🇷🇬🇷🇬🇷🇬🇷🇬🇷🇬🇷🇬🇷🇬🇷


Η Τήνος είναι το μαργαριτάρι των Ελληνικών νησιών

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Tinos Today.
Telerama: Η Τήνος είναι το μαργαριτάρι των Ελληνικών νησιών
Αφιέρωμα στην Τήνο πραγματοποίησε ο γνωστός Γαλλικός Ιστοχώρος "Telerama" όπου μεταξύ άλλων αναφέρει στην αρχή της παρουσιάσεως "...
tinostoday.grΑφιέρωμα στην Τήνο πραγματοποίησε ο γνωστός Γαλλικός Ιστοχώρος "Telerama" όπου μεταξύ άλλων αναφέρει στην αρχή της παρουσιάσεως "Η Μύκονος έχει ανεμόμυλους, στην Τήνο έχει περιστεριώνες. Αλλά οι δύο γείτονες είναι αναμφισβήτητα διαφορετικοί. Το μαργαριτάρι των ελληνικών νησιών (Τήνος) καλλιεργεί ηρεμία και την αυθεντικότητα"
Στην συνέχεια σε κάποιο σημείο του αφιερώματος αναφέρει ο δημοσιογράφος "Στους λόφους, κάποιος μπορεί να δει μια εκπληκτική εικόνα: Παλιοί πέτρινοι περιστεριώνες ασβεστωμένοι (Περισσότεροι από χίλιοι), η ύπαρξη τους χρονολογείται από την Ενετοκρατία. Αληθινά αρχιτεκτονικά κοσμήματα."




Δημοφιλείς αναρτήσεις