H ιστορία της κανελάδας στην Κρήτη

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση της Ειρήνη Δημητράκη.

Η Ειρήνη Δημητράκη κοινοποίησε ένα σύνδεσμο 

H ιστορία της κανελάδας στην Κρήτη

Απο την εφευρετικοτητα του παλιου Κρητικου στη σημερινή υπεροχη γευση!

cretanmagazine.gr

http://www.cretanmagazine.gr/h-istoria-tis-kaneladas-stin-kriti/

Απο την εφευρετικοτητα του παλιου Κρητικου στη σημερινή υπεροχη γευση!

---

Τον περασμενο αιωνα δεν υπηρχαν ακομα τα αναψυκτικα στα ορεινα χωρια της Κρητης.
O κοσμος τοτε αναγκαζοταν να δημιουργει απο μονος του διαφορες γευσεις και να φτιαχνει σιροπι’.

Το σιροπι το αραιωνει μετα με νερο και να προσθετει στο ποτηρι χιονι!

Το χιονι στον Ψηλορητη υπηρχε και το καλοκαιρι!

Εξ ου και το πολυ παλιο τετραστιχο….

Στου Ψηλορητη τη κορφη
ποτε δε λειπει χιονι,
ωστε να λιωσει το παλιο
καινουργιο συστυλειωνει!

Δυστυχως ομως εχουν χαθει πολλες συνταγες εκεινης της εποχης, με τις πολλες και διαφορες εκεινες γευσεις.
Οταν βγηκαν τα αναψυκτικα η μονη που διασωθηκε και αντεξε στο χρονο, ειναι η κανελαδα!
Ηταν σε ανθηση το 1920 οπως το μαρτυρουν και οι παλιες φωτο μου, που ειναι μια ομαδα του παππου μου Μανωλη Χουστουλακη απο Γαλια.
Οι παγκοι ειναι στην αγορα Μοιρων, τοτε που ακομα ηταν η πλατεια χωματινη.
Λογικα την κανελαδα θα πρεπει να την διδαχτηκανε και εκεινοι απο τους πιο παλιους του περασμενου αιωνα, πριν το 1900 δηλαδη!
Οι μερακληδες βεβαια τοτε στην κανελαδα προσθετανε και ρακι!
Ετσι εκαναν ενα πιο ευχαριστο δροσιστικο ποτο.
Η αγορα των Μοιρων την δεκαετια του 50 και 60 ηταν σε ανθηση.
Το ιδιο και οι παγκοι με τις κανελαδες.
Μερακληδες πωλητες πουλαγαν στους παγκους και φωναζαν και ποιματακια αυτοσχεδια, που ειχαν σχεση με την κανελαδα και το χιονι, για να εντυπωσιαζουν και να προσελκυουν κοσμο!

-Κρυο και παγωμενο
κι απ το βουνο φερμενο!
Τρεξτε κοπελιες να πχειτε,
να καλοπαντρευτειτε!

Και μετα ο πωλητης χαμηλωνε τη φωνη του, και ελεγε πονηρα…

-Και σεις οι παντρεμενοι
καλη ψυχη καημενοι….

Με κεφι για εγασια και με πολυ μερακι ο πωλητης κανελαδας που ηταν παραλληλα και παγωτατζης, γιατι στον παγκο του ειχε στον παγκο του και παγωτα κασσατα.
Για τις κανελαδες ειχε και αλλους στιχους που τους απηγγειλε γελαστα απο τον παγκο του..

-Γλυκο γλυκο το φτιαχνω
για αυτο και δεν προκανω!
Κρυο κρυο ειναι μπουζι,
γλυκο σα το καρπουζι!
Τρεξτε μικροι μεγαλοι,
τα φραγκα ειναι χαλαλι!

Τα ποιματακια οι πωλητες τα ελεγαν τραγουδιστα!
Ετσι εντυπωσιαζαν πιο πολυ, και τραβουσαν ποιο πολυ κοσμο που πλησιαζε τον παγκο!
Μονο ενα στιχο ελεγαν πεζα…

-Κρυο και παγωμενο
κι απ το βουνο φερμενο!
Κατασταλασσει τη χολη,
και διωχνει τη χολερα!

Εκεινη την εποχη, χολερα ελεγανε τις σκονες απο τα αχυρα στα αλωνισματα, τις σκονες που εβγαιναν απο το θερισμα, τις σκονες οταν σακιαζανε τα αχερα η κουβαλουσαν τις μπαλες τα αχυρα.
Γενικα σκονες και πασπαρους (σκονες δρομου) τα καλοκαιρια ειχαν πλεονασμα στα χωρια!
Ετσι ενα ηταν το αντιδωτο! Μια παγωμενη κανελαδα!
Αυτα ελεγαν τη δεκαετια του 50 και 60 οι μερακληδες πωλητες που εγω τα ξερω απο τον πατερα μου Μιχαλη που ηταν και αυτος που εβγαλε τα ποιηματακια αυτα και αντιλαλουσε τοτε η αγορα Μοιρων!
Ηταν και καλιφωνος και ζωηρος τυπος και τοτε αυτες οι δουλιες εβγαζαν »καλα λεφτα»!
Κειμενο- φωτο: Γεωργιος Χουστουλακης

Όταν ο Έρωτας αγάπησε παράφορα μια θνητή

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του Alkiss Keraynios.

Όταν ο Έρωτας αγάπησε παράφορα μια θνητή, την Ψυχή

Σύμφωνα με έναν από τους πολλούς μύθους που έχουν διατυπωθεί για τη γέννηση των θεών, η Αφροδίτη γεννήθηκε στα παράλια της Κύπρου στους αφρ...

conspiracyfeeds.blogspot.com
http://conspiracyfeeds.blogspot.gr/2017/03/blog-post_92.html?spref=fb

Όταν ο Έρωτας αγάπησε παράφορα μια θνητή, την Ψυχή

Σύμφωνα με έναν από τους πολλούς μύθους που έχουν διατυπωθεί για τη γέννηση των θεών, η Αφροδίτη γεννήθηκε στα παράλια της Κύπρου στους αφρούς της θάλασσας. Ο Ζέφυρος, ο δυτικός άνεμος, την μετέφερε, αφού την περιποιήθηκαν οι Ώρες, στον Όλυμπο. Όταν παρουσιάστηκε στους θεούς, όλοι έμειναν έκπληκτοι από την εκθαμβωτική ομορφιά της. Η Αφροδίτη ήταν όμορφη, είχε λευκό δέρμα και μακριά πλούσια μαλλιά. Η φιγούρα της προκάλεσε το ενδιαφέρον και τον πόθο των αντρών.

Όμορφη και άπιστη

Στο πέρασμά της τα λουλούδια άνθιζαν και η φύση ζωντάνευε. Θεοί και θνητοί την επιθυμούσαν και θέλησαν να την κάνουν γυναίκα τους. Λέγεται ότι τελικά ο Ήφαιστος κατάφερε να την παντρευτεί αλλά δεν κατάφερε να την κρατήσει μακριά από τους πειρασμούς.
Οι απιστίες της Αφροδίτης με άλλους θεούς όπως ο Διόνυσος, ο Ποσειδώνας και ο Ερμής γέννησαν πολλά παιδιά.
Ο μύθος αναφέρει ότι η σημαντικότερη «εξωσυζυγική» της σχέση ήταν αυτή με τον θεό του πολέμου, Άρη. Καρπός του έρωτά τους, ήταν ο Έρωτας.
Το φτερωτό παιδί με τα βέλη γεννήθηκε ένα καλοκαίρι από τη συνεύρεση των δύο θεών.
Ο Έρωτας εκπροσωπούσε το πάθος και τον έρωτα, συναισθήματα που δημιουργούσαν ζωή. Εμφανιζόταν και έριχνε τα βέλη του, προκαλώντας παράφορο έρωτα και παράλληλα, βάσανα στους ανθρώπους. Ο Έρωτας και η Αφροδίτη είχαν περίοπτη θέση ανάμεσα στους αρχαίους Θεούς. Εκπροσωπούσαν το κάλλος και την ερωτική διάθεση και προκαλούσαν θετικά συναισθήματα τους θνητούς. Λατρεύτηκαν όσο λίγοι και ήταν πηγή έμπνευσης για πολλούς καλλιτέχνες. Πίνακες σημαντικών καλλιτεχνών έχουν απεικονίσει την ομορφιά και τον ερωτισμό τους.

Ο Έρωτας «πληγώθηκε» από τα βέλη του και ερωτεύτηκε την Ψυχή που ζήλεψε η Αφροδίτη
Στο γνωστό μύθο του Έρωτα και της Ψυχής του Ρωμαίου συγγραφέα, Απουλήιου, ο Έρωτας πέφτει και ο ίδιος θύμα του έρωτα. Η Ψυχή, μία θνητή είναι το αντικείμενο του πόθου του. Η Ψυχή ήταν ένα εντυπωσιακό κορίτσι, που ξεπερνούσε σε ομορφιά ακόμα και τη θεά του έρωτα και του κάλλους, την Αφροδίτη. Η ομορφιά της ήταν τόσο ξακουστή που πλήθος αντρών συνέρρεαν στο σπίτι της για να τη θαυμάσουν. Η Αφροδίτη παρατήρησε ότι το ενδιαφέρον των αντρών προς το πρόσωπό της μειώθηκε, γι’αυτό ζήλεψε τη νεαρή κοπέλα και θέλησε να την εκδικηθεί. Για να το καταφέρει διέταξε τον γιο της, που σύμφωνα με πολλούς μύθους ήταν πιστός υπηρέτης της, να δηλητηριάσει όλους τους άντρες και να μην την ποθεί κανένας. Τότε κατά λάθος πληγώθηκε από τα δικά του βέλη και ερωτεύτηκε την όμορφη κοπέλα.
Ο χρησμός του μαντείου των Δελφών
Τα χρόνια περνούσαν και παρά την ομορφιά της, η Ψυχή δεν μπορούσε να παντρευτεί, ενώ οι αδερφές της είχαν δημιουργήσει οικογένεια και παιδιά. Τότε οι γονείς της, απελπισμένοι απευθύνθηκαν στο μαντείο των Δελφών. Ο χρησμός τους είπε, ότι η Ψυχή θα παντρευόταν έναν αθάνατο και ότι έπρεπε να πάει ντυμένη νύφη στη κορυφή ενός βουνού και να περιμένει έναν δράκο. Αν και οι γονείς στενοχωρήθηκαν από τον χρησμό, αποφάσισαν να τον εκπληρώσουν. Η Ψυχή ανέβηκε θλιμμένη σε ένα βουνό και τότε ο Ζέφυρος, επειδή τη λυπήθηκε, φύσηξε δυνατά και την προσγείωσε σε μία καταπράσινη κοιλάδα. Τότε αντίκρισε μπροστά της ένα εντυπωσιακό παλάτι. Το είχε δημιουργήσει ο Έρωτας και κάθε βράδυ επισκεπτόταν την κοπέλα, χωρίς να της αποκαλύπτει το πρόσωπό του. Όταν οι αδερφές της Ψυχής έμαθαν ότι ζούσε πλουσιοπάροχα ζήλεψαν την τύχη της. Η Ψυχή τους εκμυστηρεύτηκε ότι δεν είχε δει το πρόσωπο του συζύγου της. Οι αδερφές της την ξεγέλασαν, και της είπαν, ότι ο μυστηριώδης άντρας που πλάγιαζε μαζί του κάθε βράδυ, ήταν ο δράκος του χρησμού. Τα λόγια των αδερφών επηρέασαν την Ψυχή, η οποία αποφάσισε να τον σκοτώσει στον ύπνο του με μαχαίρι. Όταν αποκοιμήθηκε ο «αόρατος» σύζυγός, η Ψυχή πήρε ένα κερί και ετοιμάστηκε να τον σκοτώσει.
Το φως του κεριού αποκάλυψε το πρόσωπό του εραστή. Δίπλα της βρισκόταν η αρρενωπή μορφή του θεού Έρωτα. Το κερί έσταξε πάνω στον Έρωτα και τον ξύπνησε. Τρόμαξε και πέταξε μακριά της.
Η Ψυχή κατάλαβε την παραπλάνηση των αδερφών της και μετάνιωσε για το κακό που παραλίγο να κάνει. Άρχισε να ψάχνει παντού τον Έρωτα, αλλά δεν μπορούσε να τον βρει γιατί η Αφροδίτη τον είχε φυλακίσει. Απελπισμένη εμφανίστηκε στη μητέρα του, τη θεά Αφροδίτη και της ζήτησε τη βοήθεια της. Η Αφροδίτη της είπε ότι για να ξαναβρεθεί με τον αγαπημένο της θα έπρεπε να αποδείξει την αγάπη της με τρεις δοκιμασίες. Η πρώτη ήταν να ταξινομήσει μια τεράστια ποσότητα οσπρίων, η δεύτερη να της φέρει χρυσό μαλλί από άγρια πρόβατα και η τρίτη και πιο δύσκολη να της φέρει από τον κάτω κόσμο το κουτί με την κρέμα ομορφιάς που χρησιμοποιούσε η Περσεφόνη.
Τα στοιχεία της φύσης λυπήθηκαν την άμοιρη κοπέλα και τη βοήθησαν να φέρει εις πέρας όλες τις δοκιμασίες. Όταν όμως η Ψυχή άνοιξε το κουτί της Περσεφόνης έπεσε σε βαθύ ύπνο. Ο Έρωτας απεγνωσμένος από τις δοκιμασίες της αγαπημένης του, δραπέτευσε από τη φυλακή του και πήγε στον Όλυμπο για να ζητήσει την βοήθεια του Δία. Ο Δίας άκουσε τα παρακάλια του ερωτευμένου νέου και τους επέτρεψε να παντρευτούν, αφού πρώτα έκανε τη Ψυχή αθάνατη....
Πηγή

Ζηλεύω τους φιλόλογους…

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

Ζηλεύω τους φιλόλογους…

Του Νίκου Τσούλια Ζηλεύω τους φιλόλογους, όχι γενικά και αόριστα γιατί είναι ο «κορμός» του εκπαιδευτικού επαγγέλματος αλλά γιατί το όλο πεδίο της διδασκαλίας των είναι αξιοζήλευτο και θαυ…

filologikos-istotopos.gr
http://www.filologikos-istotopos.gr/2015/06/21/zilevo-tous/

Του Νίκου Τσούλια

      Ζηλεύω τους φιλόλογους, όχι γενικά και αόριστα γιατί είναι ο «κορμός» του εκπαιδευτικού επαγγέλματος αλλά γιατί το όλο πεδίο της διδασκαλίας των είναι αξιοζήλευτο και θαυμαστό, γιατί έχουν περισσότερες παιδαγωγικές ευκαιρίες μέσα στη σχολική αίθουσα από κάθε άλλη ειδικότητα εκπαιδευτικών.

      Αν ήξερα στα μαθητικά μου χρόνια ότι θα γινόμουνα εκπαιδευτικός, θα επέλεγα σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή και όχι στη Φυσικομαθηματική Σχολή (Βιολογικό τμήμα)˙ έτσι κι αλλιώς σε κλασικό Γυμνάσιο πήγαινα και στα θεωρητικά μαθήματα ήμουνα καλύτερα «εξοπλισμένος». Αλλά εκείνους τους καιρούς ήταν οι «θετικές επιστήμες» πολύ δελεαστικές στα σχέδια και στις φιλοδοξίες του μαθητόκοσμου και ταυτόχρονα ήταν πολλαπλές οι προκλήσεις των πτυχίων αυτών των επιστημών. Ποτέ στη ζωή δεν μπορείς να προσχηματίσεις την επαγγελματική σου πορεία και αυτό δεν είναι καθόλου αρνητικό, αφού η ομορφιά του μέλλοντος κρύβεται εν πολλοίς στην απροσδιοριστία του, στις αβεβαιότητές του και στην ελευθερία του.

      Ας έλθουμε όμως στο βασικό ζήτημα του άρθρου μας, για να εξηγήσω το γιατί ζηλεύω τους φιλόλογους. Η διδασκαλία τους περιλαμβάνει ένα μεγάλο εύρος γνωστικών αντικειμένων και έτσι έχουν «βαριά» μορφωτική / εκπαιδευτική αποσκευή και πολλαπλές επιλογές για την άσκηση του έργου τους. Μπορούν να διδάξουν Γλώσσα (τι πιο διαχρονικό και ουσιώδες…), Ιστορία (τι πιο ανθεκτικό και πολιτικό…), Λογοτεχνία (τι πιο γλυκύ και ωραίο…), Φιλοσοφία (τι πιο στοχαστικό και δημιουργικό…),  Ψυχολογία (τι πιο προκλητικό και ανεξερεύνητο…), Έκθεση (τι πιο ποιητικό και όμορφο…). Αλλά η διδασκαλία της Έκθεσης είναι ένα ολόκληρο σχολείο από μόνη της. Δεν στηρίζεται στην απομνημόνευση, όπως γίνεται στα βασίλεια των άλλων μαθημάτων. Εδώ οι μαθητές / μαθήτριες θα εξασκηθούν στο παιχνίδι της σκέψης και στην τέχνη του λόγου. Θα εκφραστούν αυθεντικά. Θα είναι τα απόλυτα υποκείμενα της πράξης τους. Θα πάρουν μόνοι τους τα εργαλεία για να τεχνοτροπήσουν το πορτρέτο τους!

      Αλλά δεν είναι μόνο το εύρος των επιστημών και μαθημάτων που τους προσδίδει τη μοναδική αίγλη. Πρόκειται για τη διδασκαλία των «κλασικής παιδείας», δηλαδή του «ιερού δισκοπότηρου» της θεσμικής εκπαίδευσης όπου γης και όπου χρόνου. Μπορεί η εν λόγω παιδεία να μην ανανεώνεται στον ίδιο ρυθμό και στην ίδια έκταση από την έρευνα της επιστήμης, όπως γίνεται στις θετικές επιστήμες, αλλά αυτό το συγκριτικό μειονέκτημα αντιρροπείται πλήρως από το γεγονός ότι η κλασική παιδεία είναι ουσιαστικά το ισχυρό πεδίο σύνδεσης όλων των γενεών μιας χώρας. Εμένα θα μου αρκούσε και μόνο η διδασκαλία της Οδύσσειας. Το να υπηρετείς τα νοήματα και τους συμβολισμούς του κορυφαίου πνευματικού έργου των ανθρώπων δεν είναι η απόλυτη ομορφιά;

      Η παιδαγωγική λειτουργία στους φιλόλογους βρίσκει πάντα το πιο γόνιμο έδαφος για να αγγίξεις και να διαπλάσεις την ψυχή και το πνεύμα των μαθητών και των μαθητριών. Όταν διδάσκεις τα μεγάλα σύμβολα της ανθρώπινης σκέψης: τον Προμηθέα, την Αντιγόνη, τον Οιδίποδα…, όταν συναντάς κορυφές του ανθρώπινου πνεύματος: τον Όμηρο, το Σωκράτη, τον Αριστοτέλη, τον Σοφοκλή … ή κορυφές του νεοελληνικού πολιτισμού: τον Παπαδιαμάντη, τον Καζαντζάκη, τον Ρίτσο, τον Καβάφη…, ή κορυφές του Δυτικού κυρίως πολιτισμού και του πολιτισμού των πολιτισμών: τον Καντ, τον Βιργίλιο, τον Θερβάντες, τον Σαίξπηρ…, όταν θέτεις προ διαλογικής συζήτησης τις εμβληματικές μορφές μεγάλων ηρώων: του Οδυσσέα, του Αχιλλέα, του Έκτορα…, δεν ψηλαφίζεις την «καρδιά» του προβληματισμού και την ψυχή του στοχασμού όλων των Ελλήνων, δεν ψυχανεμίζεσαι με το πνευματικό παιχνίδι των απανταχού καλλιεργημένων κατοίκων αυτού του πλανήτη; Εδώ δεν χρειάζεται να κάνεις προεκτάσεις για τις κοινωνικές ή τις ηθικές όψεις της επιστήμης, γιατί είσαι μέσα στον πιο στενό πυρήνα της ανθρώπινης αγωνίας.

      Υπάρχει και άλλη εικόνα μαγείας στο διδακτικό έργο των φιλολόγων, η διδασκαλία της γλώσσας. Τίθεται δηλαδή εδώ το ίδιο παιχνίδι της σκέψης και ο πυρήνας της αυτογνωσίας και της ετερογνωσίας και όχι ένα επιμέρους πεδίο του ορίζοντα των επιστημών. Και μόνο η διδασκαλία της μακράς πορείας της ενιαίας ελληνικής γλώσσας από τις πρώτες επιγραφικές της εμφανίσεις μέχρι τις σημερινές ντοπιολαλιές κάθε περιοχής της χώρας μας, με τους μετασχηματισμούς της και με τις μεταπλάσεις της αλλά και με τη σταθερότητά της δεν είναι η παρακολούθηση του τόσο δημιουργικού ταξιδιού του ίδιου του λαού μας και η πιο αυθεντική απεικόνιση του εαυτού μας;

      Οι φιλόλογοι αγγίζουν τα μεγάλα ζητήματα του ανθρώπου, ψηλαφίζουν την ουσία των ονείρων των μαθητών και των μαθητριών. Είναι οι δημιουργοί της ψυχής του σχολείου. Ψυχανεμίζονται με το συναίσθημα των νέων. Ονειρεύονται μαζί τους και γεύονται ένα κομμάτι του μέλλοντός των. Έχουν τη θεία δωρεά του παιδαγωγού. Ας πάρουμε μόνο τα ζητήματα της «ζωής» και της «ανθρώπινης φύσης». Οι θετικές επιστήμες μελετούν τα εν λόγω ζητήματα με όλο και πιο νέα εργαλεία, κατακτούν όλο και πιο νέα ευρήματα. Αλλά η μελέτη της αρχαίας τραγωδίας με τους προβληματισμούς της μέσα από τις εμβληματικές μορφές της – της Αντιγόνης, του Οιδίποδα, του Προμηθέα – είναι πολύ πιο καίρια στην περιγραφή και στην ανάλυση αυτών των ζητημάτων. Όσο και πιο νέα επιστημονικά ευρήματα και να μας φέρνει κάθε ημέρα η μελέτη του DNA, δεν πρόκειται να αγγίξει την ουσία της ανθρώπινης φύσης, όπως την αγγίζει η αρχαία τραγωδία!

Υ.Γ.

1. Όταν ήμουνα πρόεδρος της ΟΛΜΕ (1996-2003) και μιλούσα στις διάφορες εκδηλώσεις (Συνέδρια, Συνελεύσεις κλπ), η σκέψη μου πήγαινε κυρίως στους φιλόλογους, χωρίς βέβαια καμιά διάθεση υποτίμησης των άλλων εκπαιδευτικών ειδικοτήτων αλλά για να αγγίζω την ψυχή της παιδείας πιο εύκολα…

2. Για να καλύπτω στο μέτρο του δυνατού την υστέρησή μου στη μελέτη της «κλασικής παιδείας» έναντι εκείνης των φιλολόγων, διαβάζω συστηματικά και με πάθος χρόνια και χρόνια, δεκαετίες και δεκαετίες κλασικά έργα. Αλλά είναι άλλος ο κόσμος του διαβάσματος και άλλος ο κόσμος του διαβάσματος και της διδασκαλίας παράλληλα.

3. Μισοαστεία και μισοσοβαρά ζητάω από τους φιλόλογους τη δυνατότητα να διδάξω μερικές ώρες π.χ στη Φιλοσοφία, για να πάρω μια μικρή γλυκόπικρη γεύση του τι χάνω. Και επειδή οι φιλόλογοι του λυκείου (μου) είναι «φοβεροί» και «φοβερές», ελπίζω ότι τούτο θα συμβεί…

4. Αφιερώνω στις φιλόλογους το άρθρο:

• Διαβάζω για να διαβάζω…

anthologio.wordpress.com

Τα σταφύλια τρυγημένα και τα σκόρδα φυτεμένα

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

 

Τα σταφύλια τρυγημένα και τα σκόρδα φυτεμένα.

Ο Οκτώβριος ή Οκτώβρης ή Οχτώβρης που, όπως αναφέρει ο λαογράφος Φίλιππος Βρετάκος “έχει και τας ονομασίας “Άϊ-δημήτρης” ή “Αηδημητριάτης” ή “Αγιοδημήτρης”, επειδή κατ’αυτόν είναι η εορτή του Αγίου Δημητρίου” καθώς…

iscreta.gr

http://iscreta.gr/2016/09/%CF%84%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%86%CF%8D%CE%BB%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CF%81%CF%85%CE%B3%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B1-%CF%83%CE%BA%CF%8C%CF%81%CE%B4%CE%B1-%CF%86%CF%85/
Ο Οκτώβριος ή Οκτώβρης ή Οχτώβρης που, όπως αναφέρει  ο λαογράφος Φίλιππος Βρετάκος “έχει και τας ονομασίας “Άϊ-δημήτρης” ή “Αηδημητριάτης” ή “Αγιοδημήτρης”, επειδή κατ’αυτόν είναι η εορτή του Αγίου Δημητρίου” καθώς ακόμα και “Σπαρτός”ή“Σπαρτής”,“Παχνιστής”(διότι καλύπτονται υπό πάχνης οι αγροί)
πιστεύουν ότι είναι ο πλέον κατάλληλος προς σποράν μήνας των πρωίμων δημητριακών καρπών, καθ’όσον, αν αύτη δε γίνη εντός του μηνός, η συγκομιδή δεν θα είναι καλή. Κατά δε την παροιμίαν 

“τον Σεπτέμβρην τα σταφύλια,

τον Οκτώβρη τα κουδούνια”

τελειώνουν τα σταφύλια τον Οκτώβριον και μένουν τα “κουδούνια”, δηλ. αι μικραί σταφυλαί, που εναπομένουν επί του κλήματος μετά τον τρυγητόν.” (Φιλίππου Βρετάκου, “Οι δώδεκα μήνες του έτους και αι κυριώτεραι εορταί των”)

 Παροιμίες για τον Οκτώβριο
-Ο Οκτώβρης συγυρίζει, ναφθαλίνη θα μυρίσει
-Μακριά βροντή, κοντά βροχή.
-Άη Δημητράκη μου, μικρό καλοκαιράκι μου.
-Αν βρέξει ο Οκτώβρης και χορτάσει η γη, πούλησ’ το σιτάρι σου και αγόρασε βόδια.
-Αν δε βρέξει, ας ψιχαλίσει, πάντα κάτι θα δροσίσει.
-Αν δε βρέξει, πώς θα ξαστερώσει;
-Βαθιά τ’ αυλάκια να φουντώσουνε τα στάχυα.
-Δεύτερο αλέτρι, δεύτερο δεμάτι.
-Ο καλός ο νοικοκύρης, ο λαγός και το περδίκι, όταν βρέχει χαίρονται.
-Οκτώβρη και δεν έσπειρες καρπό πολύ δεν παίρνεις.
-Οκτώβρης και δεν έσπειρες, σιτάρι λίγο θα ‘χεις.
-Οκτώβρη και δεν έσπειρες λίγο ψωμί θα πάρεις.
-Οκτώβρη και δεν έσπειρες, οκτώ σακιά δε γέμισες.
-Οκτώβρης και δεν έσπειρες οκτώ σωρούς δεν έκανες.
-Οκτώβρης και δεν έσπειρες, οκτώ σπυριά δεν κάνεις.
-Οκτώβρη και δεν έσπειρες, τρία καλά δεν έκαμες.
-Οκτώβρης βροχερός, Οκτώβρης καρπερός.
-Οκτώβρης-Οκτωβροχάκης το μικρό καλοκαιράκι.
-Όποιος σπέρνει τον Οκτώβρη, έχει οκτώ σειρές στ’ αλώνι.
-Τ’ άη – Δημητριού, τι είσαι ‘σύ και τι ‘μαι εγώ λέει το νιο κρασί στο παλιό.
-Τ’ Άη Λουκά σπείρε τα κουκιά.
-Τα σταφύλια τρυγημένα και τα σκόρδα φυτεμένα.
-Τον Σεπτέμβρη τα σταφύλια, τον Οκτώβρη τα κουδούνια
-Το οκτωβριανό το λάδι, άλλος μήνας δεν το βγάζει.
-Αν δε χορτάσει ο Οκτώβριος τη γη, πούλησε τα βόδια σου και αγόρασε σιτάρι.
-Άσπορος μη μείνεις, άθερος δε μένεις.

Ο Οκτώβριος δεν έχει «μ»

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

 

Γιατί ο Οκτώβριος δεν έχει «μ»;

Ο Οκτώβριος δεν έχει «μ», όπως ο «προκάτοχός» του Σεπτέμβριος και οι «διάδοχοί» του Νοέμβριος και Δεκέμβριος. Πρόκειται για ένα από τα πλέον συνηθισμένα λάθη που στην κυριολεξία «βγάζει μάτι». Γιατί είναι Οκτώβριος και…

iscreta.grΟ Οκτώβριος δεν έχει «μ», όπως ο «προκάτοχός» του Σεπτέμβριος και οι «διάδοχοί» του Νοέμβριος και Δεκέμβριος. Πρόκειται για ένα από τα πλέον συνηθισμένα λάθη που στην κυριολεξία «βγάζει μάτι».
Γιατί είναι Οκτώβριος και όχι Οκτώμβριος
Η απάντηση βρίσκεται στο ρωμαϊκό ημερολόγιο, το οποίο έχουμε δανειστεί αυτούσιο. Όπως έχουμε γράψει σε προηγούμενο άρθρο, παλιά το ημερολόγιο είχε 10 μήνες, καθώς απουσίαζαν οι μήνες Ιανουάριος και Φεβρουάριος, οι οποίοι προστέθηκαν αργότερα, επομένως η χρονιά ξεκινούσε από τον Μάρτιο.
Το ρωμαϊκό ημερολόγιο στα λατινικά ήταν:
1) Martius (στον Άρη)
2) Aprilis (στην Αφροδίτη)
3) Maius (στη Μαία)
4) Junius (στην Ήρα)
5) Quintilis (πέμπτος)
6) Sextilis (έκτος)
7) September (έβδομος)
8) October (όγδοος)
9) November (ένατος)
10) December (δέκατος)
Σύμφωνα, λοιπόν, με το ρωμαϊκό ημερολόγιο, οι πρώτοι τέσσερις μήνες είχαν ονόματα Θεών. Οι επόμενοι συνέχιζαν αριθμητικά, δηλ. ο Quintilis ήταν ο πέμπτος, ο Sextilis ήταν ο έκτος κ.ο.κ.
Αργότερα ο πέμπτος και ο έκτος μήνας αφιερώθηκαν σε αυτοκράτορες και συγκεκριμένα στον Ιούλιο Καίσαρα και στον Οκταβιανό Αύγουστο. Οι επόμενοι μήνες όμως συνέχισαν αριθμητικά. Συγκεκριμένα ο έβδομος μήνας λεγόταν September από το septem (εφτά), ο όγδοος μήνας ονομάστηκε October από το octo (οκτώ), ο ένατος ήταν ο November από το novem (εννιά) και τέλος δέκατος και τελευταίος ήταν ο December από το decem (δέκα). Επομένως, αφού ο Οκτώβριος δεν είχε μ στα λατινικά (October), δεν έχει, προφανώς, ούτε στα ελληνικά.
Το Οκτώβριος βγαίνει από το Οκτώ
Αργότερα, όταν προστέθηκαν οι μήνες Ιανουάριος και Φεβρουάριος στην αρχή του ημερολογίου, η αρίθμηση χάλασε, καθώς ο Σεπτέμβριος από 7ος έγινε 9ος, ο Οκτώβριος έγινε 10ος, ο Νοέμβριος 11ος και ο Δεκέμβριος 12ος.  Ωστόσο η ονοματολογία έμεινε και μαζί της ο Οκτώβριος για να μας παιδεύει με την ιδιομορφία του.
: topontiki.gr
Πηγή

Η άνοδος της ψυχής προς το Φως

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια παλιότερη δημοσίευση.

H AΝΑΜΕΝΟΜέΝΗ: Η άνοδος της ψυχής προς το Φως κατά τον Ερμή τον Τρισμέγιστο

heterophoton.blogspot.com

Ο Ερμής ομιλεί για τον πνευματικό άνθρωπο. Ο όρος μπορεί να έχει Γνωστικές συνδηλώσεις (οι λεγόμενοι πνευματικοί ήταν η ανώτερη κάστα σε ορισμένες Γνωστικές ομάδες, σε αντίθεση προς τους κατώτερους χοϊκούς και τους ψυχικούς), αλλά είναι φανερό ότι εδώ πρόκειται κυρίως για τον άνθρωπο που έχει γνωρίσει τον εαυτό του και είναι σε θέση να ενωθεί με τον θεό. Ο θεός αναφέρεται ως Τριάδα, αλλά εδώ ασφαλώς δεν πρόκειται για την χριστιανική. Πιθανότατα πρέπει να έχουμε κάποια σύνδεση με την τριαδική θεολογία των Χαλδαϊκών χρησμών (απ. 2, 23, 26-29, 31 des Places), όπου η Τριάδα τελικά εξουσιάζεται από τη Μονάδα. Ο Υιός του θεού που αναφέρεται στο κείμενο είναι ο Λόγος, γιος του Νου, σύμφωνα με την ερμητική θεολογία.

Ο πνευματικός άνθρωπος δεν πρέπει να εξασκεί τη μαγεία, ακόμη και για να επιτύχει κάτι καλό, επειδή έτσι παραβιάζει την Ειμαρμένη (Ανάγκη) και την πορεία της. Επιπλέον δεν πρέπει να ασκεί τη μαγεία, γιατί ό,τι τυχόν επιτύχει μ’ αυτήν θα σχετίζεται με τον υλικό κόσμο και θα του αποσπάσει την προσοχή από τον πραγματικό του σκοπό: την γνώση του εαυτού και την ένωση με τον θεό. Ο άνθρωπος που ζει αφοσιωμένος στην γνώση του άυλου κόσμου, μακριά από τον κόσμο του πηλού και τη ύλης, μια μέρα θα δει τον ίδιο τον Υιό σαν σε όραμα με τα πνευματικά του μάτια. Ο Υιός γίνεται τα πάντα, αφού είναι Λόγος που διαπερνά τα πάντα. Μεταμορφώνεται σε κάθε τι και υφίσταται όλες τις μεταμορφώσεις, ακόμη και τα υλικά πάθη (βλ. άνθρωπος παθητός), με ένα στόχο που του ανέθεσε ο Πατέρας: να φωτίσει την κάθε ψυχή, να την αποσπάσει από τον υλικό κόσμο και να την ανεβάσει στον άυλο, από όπου ούτως ή άλλως εξέπεσε κάποτε.

Ζώσιμος, Περί οργάνων και καμίνων γνήσια υπομνήματα περί του ω στοιχείου, 7

Ο Ερμής στο Περί αϋλίας καταδικάζει και την μαγεία, λέγοντας ότι «ο πνευματικός άνθρωπος που γνωρίζει τον εαυτό του δεν πρέπει να προσπαθεί να επιτύχει κάτι με τη μαγεία, ακόμη και εάν αυτό θεωρείται καλό, ούτε πρέπει να προσπαθεί να παραβιάσει την Ανάγκη, αλλά να την αφήνει ως έχει κατά την φύση και την κρίση της. Πρέπει να πορεύεται αναζητώντας τον εαυτό του και με τη γνώση του θεού να κατακτήσει την άφατη Τριάδα, αφήνοντας την Ειμαρμένη να κάνει ό,τι θέλει με τον πηλό της, τουτέστι το σώμα. Και (ο Ερμής) λέει ότι αν (ο πνευματικός άνθρωπος) σκέφτεται και ζει μ’ αυτό τον τρόπο θα δει τον Υιό του θεού να γίνεται τα πάντα για χάρη των οσίων ψυχών και για να μπορέσει να αποσπάσει την ψυχή από τον κόσμο της Ειμαρμένης προς τον ασώματο κόσμο. Κοίτα πώς ο Υιός γίνεται τα πάντα: θεός, άγγελος, άνθρωπος παθητός. Αφού μπορεί τα πάντα, γίνεται όλα όσα θέλει και υπακούει στον Πατέρα περνώντας από όλα τα σώματα. Φωτίζει τον νου του καθενός και τον υψώνει ορμητικά προς τον κόσμο της ευδαιμονίας, όπου ο νους βρισκόταν πριν γίνει σωματικός. Κι ο  νους τον ακολουθεί παρασυρμένος και οδηγημένος (από τον Υιό) προς το φως».  

4 λόγοι που ορισμένοι άνθρωποι φέρονται με κακία

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Αφύπνιση Συνείδησης ( Consciousness Awakening ).

Δεκαετίες έρευνας αποδεικνύουν ότι πίσω από τη δημοφιλή πεποίθηση πως οι άνθρωποι γίνονται κακοί όταν θέλουν να αισθανθούν καλύτερα για τον εαυτό τους, κρύβεται μία μεγάλη αλήθεια.

4 λόγοι που ορισμένοι άνθρωποι φέρονται με κακία στους άλλους - Αφύπνιση Συνείδησης

Οι άνθρωποι γενικότερα, είμαστε ιδιαιτέρως κοινωνικά όντα που έχουν ανάγκη από θετικές σχέσεις. Επομένως, μπορούμε εύκολα να κατανοήσουμε τα κίνητρα που…

awakengr.com

http://www.thessalonikiartsandculture.gr/life/aytoveltiwsi/4-logoi-pou-orismenoi-anthropoi-ferontai-me-kakia-stous-allous#.VrgEMpOLR-V

Οι άνθρωποι γενικότερα, είμαστε ιδιαιτέρως κοινωνικά όντα που έχουν ανάγκη από θετικές σχέσεις. Επομένως, μπορούμε εύκολα να κατανοήσουμε τα κίνητρα που έχουμε για να τα πηγαίνουμε καλά με τους άλλους ανθρώπους.

Στην πραγματικότητα, δεν θα υπήρχε καμία πιθανότητα ύπαρξης της κοινωνίας μας, αν ιστορικά οι άνθρωποι δε συνεργάζονταν και δεν τα πήγαιναν καλά μεταξύ τους σε ένα μεγάλο βαθμό.
Ωστόσο, πολύ συχνά βλάπτουν εσκεμμένα ο ένας τον άλλον. Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό; Γιατί οι άνθρωποι θέλουν κάποιες φορές να πληγώσουν και να βλάψουν τους άλλους;
Δεκαετίες έρευνας αποδεικνύουν ότι πίσω από τη δημοφιλή πεποίθηση πως οι άνθρωποι γίνονται κακοί όταν θέλουν να αισθανθούν καλύτερα για τον εαυτό τους, κρύβεται μία μεγάλη αλήθεια.


1. Η Θετική Ιδιαιτερότητα
Η θεωρία της «κοινωνικής ταυτότητας», υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι έχουν μια βασική ψυχολογική ανάγκη για «θετική ιδιαιτερότητα». Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι έχουν μία θετικά προσδιορισμένη ανάγκη να αισθάνονται μοναδικοί σε σχέση με τους γύρω τους.

Καθώς από τη φύση τους, έχουν την τάση να σχηματίζουν ομάδες, αυτή η ανάγκη για θετική διάκριση, επεκτείνεται και στις ομάδες που ανήκουν. Δηλαδή, τείνουν να βλέπουν πιο ευνοϊκά τις ομάδες που ανήκουν, παρά τις ομάδες που δεν ανήκουν. Και ως εκ τούτου, έχουν την τάση να βλέπουν λιγότερο θετικά τους ανθρώπους που δεν αποτελούν μέρος μίας ομάδας σε σχέση με αυτούς που ανήκουν κάπου.
Επίσης, αυτό είναι ιδιαίτερα πιθανό να συμβεί, όταν υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ των ομάδων ή όταν οι άνθρωποι αισθάνονται ότι η ταυτότητα της ομάδας τους δοκιμάζεται η αμφισβητείται. Μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί για τη εξέταση αυτής της πεποίθησης, διαπιστώνουν ότι οι άνθρωποι γενικότερα εμφανίζουν ενδείξεις ευνοιοκρατίας για την ομάδα τους, και επιπλέον, ενισχύεται θετικά η αυτοεκτίμηση τους και το αίσθημα της θετικότητας προς την ομάδας τους, όταν διαγράφονται άλλα μέλη από την ομάδα και θεωρούνται ως «παρείσακτα».


2. Οι Μειονεκτικές Συγκρίσεις
Η θεωρία της «κοινωνικής σύγκρισης», υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι από τη φύση τους κάνουν συγκρίσεις με άλλους ανθρώπους και ότι αυτές οι συγκρίσεις μπορούν συχνά να μας κάνουν να αισθανόμαστε χειρότερα ή καλύτερα για τους εαυτούς μας.

Καθώς, σε γενικές γραμμές προτιμάμε να αισθανόμαστε καλά, είμαστε επιρρεπείς στο να κάνουμε συγκρίσεις που θα μας επιτρέψουν να δούμε μειονεκτικά άλλους ανθρώπους.
Επιπλέον, η έρευνα που βασίζεται σε αυτή τη θεωρία, υποστηρίζει επίσης την ιδέα ότι οι άνθρωποι είναι πιο αρνητικοί απέναντι στους άλλους όταν νιώθουν ότι τους έχουν προσβάλει ή τους έχουν υποτιμήσει και ότι έτσι μπορούν να αισθάνονται καλύτερα για τον εαυτό τους και να βοηθηθούν στην αποκατάσταση της αυτοεκτίμησης τους.
Ένα παράδειγμα αυτού, μπορεί να δοθεί σε μια μελέτη, κατά την οποία όταν είπαν στους συμμετέχοντες ότι δεν ήταν ελκυστικοί, χρησιμοποιώντας πλαστή ανατροφοδότηση, βαθμολόγησαν τους άλλους, όχι μόνο ως λιγότερο ελκυστικούς, αλλά και ως λιγότερο έξυπνους και ευγενικούς σε σύγκριση με την ανατροφοδότηση ότι ήταν ελκυστικοί.

Συνοψίζοντας, όταν οι συμμετέχοντες ένιωθαν προσβεβλημένοι, ήταν πιθανότερο να υποβιβάσουν τους άλλους.


3. Η Κλασική Προβολή
Ο Freud υποστήριξε δεκαετίες πριν, ότι οι άνθρωποι ένιωθαν καλά με τον εαυτό τους και τα ελαττώματά τους, όταν πίστευαν ότι και άλλα άτομα είχαν τα ίδια αρνητικά χαρακτηριστικά με αυτούς. Βασικά, αν υποθέσουμε ότι αισθάνεστε ανέντιμοι, τότε είναι πιο πιθανό να βλέπετε τους άλλους ανθρώπους ως επίσης ανέντιμους και αυτό σας κάνει κατά μία έννοια, να αισθάνεστε πιο έντιμοι από αυτούς.

Υπάρχουν διάφορες μελέτες που υποστηρίζουν αυτή την ιδέα. Σε μια μελέτη, όταν είπαν σε κάποιους συμμετέχοντες ότι είχαν υψηλά επίπεδα εσωτερικού θυμού, πίστευαν ότι και τα άλλα άτομα εξέφραζαν θυμό και με αυτό τον τρόπο, ένιωθαν ότι δεν είχαν ιδιαίτερο θυμό μέσα τους.

4. Η Απειλή του «Εγώ»
Οι ψυχολόγοι έχουν ανακαλύψει ότι όταν απειλείται η αυτοεκτίμησή μας, εκδηλώνουμε αρκετή επιθετικότητα. Με άλλα λόγια, σε γενικές γραμμές, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αν οι άνθρωποι αισθάνονται καλά ή άσχημα για τον εαυτό τους. Αυτό που έχει σημασία, είναι ότι εκείνη τη στιγμή που επιτίθενται, αισθάνονται χειρότερα για τον εαυτό τους από ό,τι συνήθως.

Αυτό το πεδίο έρευνας, έχει διαπιστώσει ότι η απειλούμενη αυτοεκτίμηση συνδέεται με ένα ευρύ φάσμα αυξημένων επιθετικών συμπεριφορών. Για παράδειγμα, όταν οι άνθρωποι νιώσουν προσβεβλημένοι, σε αντίθεση με το να λαμβάνουν εκτίμηση, είναι αρκετά πιθανό να κάνουν προσβλητικά σχόλια σε κάποιο άλλο άτομο.

Συμπέρασμα
Είτε αφορά στην προώθηση των ομάδων μας είτε των εαυτών μας, έχουμε την τάση να είμαστε πιο επιθετικοί, όταν η αυτοεκτίμηση μας αμφισβητείται και όταν δεν νιώθουμε ιδιαίτερα θετικά συναισθήματα για τους εαυτούς μας.
Όταν απειλείται η αυτοεκτίμησή μας, τότε είναι πιθανό να συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με ανθρώπους που νομίζουμε ότι είναι σε χειρότερη θέση από εμάς, ώστε να βλέπουμε ότι έχουν περισσότερα αρνητικά χαρακτηριστικά από εμάς, προκειμένου να υποβαθμίσουμε τα άτομα που δεν είναι μέλη των ομάδων μας, καθώς και για να εκφράσουμε πιο άμεση επιθετικότητα προς τους ανθρώπους γενικότερα.
Η προσβολή, η υποτίμηση ή η επίκριση άλλων ανθρώπων μπορεί να δείξει πολλά περισσότερα για το πώς αισθάνεστε εσείς για τον εαυτό σας, παρά για το χαρακτήρα του άλλου προσώπου. Η ανασφάλεια για τους ίδιους μας τους εαυτούς μας, ευθύνεται σε ένα μεγάλο βαθμό για την αποτύπωση της σκληρότητας που υπάρχει σήμερα στην κοινωνία.
 
Πηγή : psychologynow.gr

Thessaloniki Arts and Culture, http://www.thessalonikiartsandculture.gr